Samadhi 2 – Δεν είναι αυτό που νομίζετε
Μεταγραφή βίντεο
Οι μεγαλύτεροι πνευματικοί δάσκαλοι του κόσμου από την αρχαία μέχρι τη σύγχρονη εποχή έχουν την κοινή άποψη ότι η βαθύτερη αλήθεια της οντότητας μας δεν είναι ιδιοκτησία κάποιας συγκεκριμένης θρησκείας ή πνευματικής παράδοσης αλλά μπορεί να βρεθεί μέσα στη καρδιά κάθε ατόμου. Ο ποιητής Rumi είπε “πού είναι εκείνη η σελήνη που ποτέ δεν ανατέλλει ούτε δύει; Πού είναι εκείνο Το πνεύμα που δεν είναι ούτε μαζί, ούτε χωρίς μας; Μην πείτε ότι είναι εδώ ή εκεί.
Όλη η δημιουργία είναι “Εκείνο”, αλλά μόνο για τα μάτια που μπορούν να δουν. Στην ιστορία του Πύργου της Βαβέλ η ανθρωπότητα κατακερματισμένη σε αμέτρητες γλώσσες, πεποιθήσεις, πολιτισμούς και ενδιαφέροντα. Η Βαβέλ σημαίνει κυριολεκτικά «Η πύλη του Θεού». Η πύλη είναι ο σκεπτόμενος νους – η δική μας μηχανική δομή σκέψεων. Για αυτούς που συνειδητοποιούν την πραγματική τους φύση, την ουσία πέρα από όνομα και μορφή, εισάγονται στο μεγάλο μυστήριο του τι βρίσκεται πέρα από την πύλη.
Μια αρχαία παραβολή, η παραβολή των ελεφάντων, έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει πόσο διαφορετικά όλες οι διάφορες παραδόσεις δείχνουν τη μια μεγάλη αλήθεια. Ο κάθε ένας από μια ομάδα τυφλών ανθρώπων αγγίζει ένα διαφορετικό μέρος ενός ελέφαντα και λαμβάνει μια συγκεκριμένη εντύπωση για τι είναι ένας ελέφαντας. Ο άνθρωπος που στέκεται στο πόδι του ελέφαντα περιγράφει τον ελέφαντα σαν δέντρο. Το πρόσωπο στην ουρά λέει ότι ο ελέφαντας είναι σαν σκοινί. Ο ελέφαντας είναι σαν ένα δόρυ, λέει εκείνος που στέκεται στο χαυλιόδοντα. Αν κάποιος αγγίζει το αυτί, του φαίνεται ότι ο ελέφαντας είναι σαν ανεμιστήρας. Το άτομο που αγγίζει την πλευρά είναι σίγουρο ότι ο ελέφαντας είναι σαν ένας τοίχος. Το πρόβλημα είναι ότι αγγίζουμε ένα μέρος του ελέφαντα και πιστεύουμε ότι είναι το όλο. Ότι αυτό που βιώνουμε είναι η μόνη αλήθεια. Δεν αναγνωρίζουμε ή εκτιμούμε ότι το κάθε πρόσωπο βιώνει μια διαφορετική άποψη του ίδιου ζώου. Η Αιώνια Φιλοσοφία είναι η κατανόηση ότι όλες οι πνευματικές και θρησκευτικές παραδόσεις έχουν την ίδια οικουμενική αλήθεια. Μια μυστικιστική ή υπερβατική πραγματικότητα πάνω στην οποία αναπτύχθηκε όλη η πνευματική γνώση και τα δόγματα.
Ο Σουάμι Βιβεκανάντα συνόψισε την Αιώνια Διδασκαλία όταν είπε: “το τέλος όλων των θρησκειών είναι η συνειδητοποίηση του Θεού στην ψυχή. Αυτή είναι η μία οικουμενική θρησκεία.” Σε αυτή την ταινία όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη Θεός είναι απλώς μια μεταφορά για το Yπερβατικό, Απόλυτο, δείχνοντας το μεγάλο μυστήριο πέρα από τον περιορισμένο εγωικό νου. H συνειδητοποίηση του αληθινού ή ενυπάρχοντος Εαυτού είναι η συνειδητοποίηση της θεϊκής φύσης του ατόμου. Κάθε ψυχή έχει τη δυνατότητα να εκδηλώσει ένα νέο υψηλότερο επίπεδο συνείδησης. Για να ξυπνήσει από τον ύπνο και την ταύτιση της με τη μορφή. Ο συγγραφέας και οραματιστής Aldous Huxley, γνωστός για το βιβλίο του “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος”, επίσης έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “Η Αιώνια Φιλοσοφία» στην οποία γράφει για τη μία διδασκαλία που επιστρέφει ξανά και ξανά στην ιστορία, παίρνοντας τη μορφή της κουλτούρας στην οποία εμφανίζεται. Γράφει: «Η Αιώνια Φιλοσοφία είναι εκφρασμένη με τον πιο σύντομο τρόπο στη σανσκριτική φόρμουλα “Tat Tvam Asi”? “ΕΚΕΙΝΟ ΕΙΣΑΙ”. Ο Άτμαν ή ο ενυπάρχων αιώνιος Εαυτός είναι ένα με τον Brahman, την Απόλυτη Αρχή κάθε ύπαρξης, και ο υπέρτατος σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι να ανακάλυψη ένας αυτό. Να γνωρίσει Εαυτόν.
Κάθε παράδοση είναι σαν μια διαφορετική άποψη ενός κοσμήματος που αντικατοπτρίζει μια μοναδική πτυχή της ίδια αλήθειας, ενώ ταυτόχρονα αντανακλά και φωτίζει τις άλλες πτυχές. Όποια και αν είναι η γλώσσα και το εννοιολογικό πλαίσιο, όλες οι θρησκείες που αντικατοπτρίζουν την αιώνια διδασκαλία έχουν την ιδέα ότι υπάρχει μια ένωση με κάτι μεγαλύτερο, κάτι πέρα από μας. Είναι δυνατόν, ένας να μάθει από και να ενσωματώσει τις διδασκαλίες από μια ή πολλές πηγές χωρίς ταύτιση. Λέγεται ότι όλες οι αληθινές διδασκαλίες απλά δείχνουν προς την ίδια υπερβατική Αλήθεια. Αν προσκολληθούμε και κρατηθούμε σ’ ένα δόγμα θα ακροβατούμε στη πνευματική μας εξέλιξη. Το να συνειδητοποιήσουμε την Αλήθεια πέρα από κάθε έννοια, είναι το να παραιτηθούμε από την προσκόλληση και να παραδώσουμε όλες τις θρησκευτικές έννοιες. Από την προοπτική του εγώ, το δάχτυλο που δείχνει στο Σαμάντχι κατευθύνει προς την άβυσσο. Ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού είπε: “Αν κάποιος επιθυμεί να είναι σίγουρος για το δρόμο που διατρέχει, που διαβαίνει, πρέπει να κλείσει τα μάτια και να περπατήσει μέσα στο σκοτάδι.”
Το Σαμάντχι αρχίζει με ένα άλμα στο άγνωστο. Στις αρχαίες παραδόσεις, για να συνειδητοποιήσει κάποιος το Σαμάντχι λέγεται ότι πρέπει τελικά να στραφεί μακριά από όλα τα γνωστά αντικείμενα, από όλα τα εξωτερικά φαινόμενα, τις σκέψεις και αισθήσεις και να στραφεί προς την ίδια τη Συνείδηση. Προς την εσωτερική πηγή, καρδιά ή ουσία της οντότητας. Σε αυτή την ταινία όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη Σαμάντχι δείχνουμε προς το υπερβατικό. Το ανώτερο Σαμάντχι που ονομάζεται Νιρβικάλπα Σαμάντχι Στο Νιρβικάλπα Σαμάντχι υπάρχει παύση της αυτο-δραστηριότητας. Παύση όλης της αναζήτησης και δράσης.
Μπορούμε μόνο να μιλήσουμε για το τι απορρίπτεται καθώς το πλησιάζουμε και τι επανεμφανίζεται όταν επιστρέφουμε από Αυτό. Δεν υπάρχει ούτε η αντίληψη ούτε μη-αντίληψη, ούτε “πράγμα” ούτε “τίποτα”, ούτε συνείδηση ούτε μη-συνείδηση. Είναι Απόλυτο, Ακαταμέτρητο και Αδιανόητο. Μετά το Σαμάντχι, όταν ο εαυτός επιστρέφει στη δραστηριότητα υπάρχει μια κατάσταση του μη γνωρίζοντως, ένα είδος αναγέννησης, και όλα γίνονται και πάλι νέα. Μένουμε με το άρωμα του θεϊκού, που παρατείνεται περισσότερο καθώς κάποιος εξελίσσεται στην οδό.
Υπάρχουν πολλοί τύποι Σαμάντχι που περιγράφονται στις αρχαίες παραδόσεις και η γλώσσα έχει δημιουργήσει μεγάλη σύγχυση με την πάροδο του χρόνου. Επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη Σαμάντχι για την υπερβατική ένωση, αλλά θα μπορούσαμε εύκολα να έχουμε χρησιμοποιήσει μια λέξη από μια άλλη παράδοση. Το Σαμάντχι είναι αρχαία σανσκριτική λέξη κοινός σε διάφορες παραδόσεις της Ινδίας, και έχει διεισδύσει και σε πολλές άλλες πνευματικές παραδόσεις. Το Σαμάντχι είναι το όγδοο σκέλος του οκταπλού συστήματος γιόγκα του Πατάντζαλη, ως επίσης και το όγδοο μέρος της ευγενής οκταπλής ατραπού του Βούδα. Ο Βούδας χρησιμοποίησε τη λέξη “Νιρβάνα”, την παύση του “vana” ή την παύση της αυτό δραστικότητας. Ο Πατάντζαλη περιέγραψε τη γιόγκα ή το Σαμάντχι ως “chitta vritti nirodha”, η σανσκριτική φράση που σημαίνει “παύση της συνεχούς σκέψης ή της σπείρας του νου.” Είναι η απελευθέρωση της συνείδησης από την ταύτιση με τη δημιουργία. “Σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ ειμί ο Θεός” Το Σαμάντχι δεν σημαίνει καμία έννοια γιατί για να το συνειδητοποιήσουμε απαιτείται η παράδοση του εννοιολογικού νου.
Διάφορες θρησκείες έχουν χρησιμοποιήσει διάφορα λόγια για να περιγράψουν τη θεία ένωση. Στην πραγματικότητα η ίδια η λέξη θρησκεία (religion) σημαίνει κάτι παρόμοιο. Στα λατινικά “religare” σημαίνει επανένωση ή επανασύνδεση. Έχει παρόμοια έννοια με τη λέξη γιόγκα που σημαίνει να ενώνεις τον κόσμο με το υπερβατικό, να γίνεσαι Ένα. Στο Ισλάμ αντικατοπτρίζεται στην αρχαία αραβική έννοια της ίδιας της λέξης Ισλάμ, υποταγή ή ικεσία στον Θεό. Σημαίνει μια συνολική ταπεινότητα ή παράδοση της δομής του εγωικού εαυτού. Χριστιανοί μυστικιστές όπως ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, η Αγίας Τερέζα της Άβιλα και ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού περιγράφουν μια θεία ένωση με το Θεό, τη βασιλεία του Θεού εντός. Στο Ευαγγέλιο του Θωμά, ο Χριστός δήλωσε ότι “η βασιλεία δεν είναι εδώ ή εκεί. Μάλλον η βασιλεία του Πατέρα απλώνεται πάνω στη γη και οι άνθρωποι δεν τη βλέπουν. Τα έργα των Ελλήνων φιλόσοφων Πλάτωνα, Πλωτίνου, Παρμενίδη, και Ηράκλειτου όταν ιδωθούν μέσα από το φακό της Αιώνιας Διδασκαλίας οδηγούν στην ίδια Αλήθεια. Ο Πλωτίνος διδάσκει ότι η ανώτερη ανθρώπινη προσπάθεια είναι η καθοδήγηση της ανθρώπινης ψυχής στην υπέρτατη κατάσταση της τελειότητας και της ένωσης με το Ένα.
Ο θεραπευτής Ινδιάνος σοφός Μαύρος Ελκ είπε: “Η πρώτη ειρήνη, η οποία είναι η η πιο σημαντική, είναι αυτή που έρχεται μέσα στις ψυχές των ανθρώπων όταν αυτοί συνειδητοποιήσουν τη σχέση τους, την ενότητά τους με το σύμπαν και όλες τις εξουσίες του. Και όταν συνειδητοποιήσουν ότι στο κέντρο του σύμπαντος κατοικεί το Μεγάλο Πνεύμα και ότι αυτό το Κέντρο είναι πραγματικά παντού. Είναι μέσα σε κάθε έναν από μας.
Στο δρόμο προς την αφύπνιση, εκτός αν είμαστε στο Σαμάντχι υπάρχουν πάντα δύο πολικότητες, δύο πύλες από τις οποίες κάποιος μπορεί να εισέλθει. Δύο διαστάσεις: η μία που οδηγεί προς την αγνή συνείδηση και η άλλη που οδηγεί προς τον φαινομενικό κόσμο. Το ανοδικό ρεύμα προς το Απόλυτο και το προς τα κάτω ρεύμα προς τη Μάγια και όλα αυτά που είναι φανερωμένα, τόσο τα ορατά όσο και τα αόρατα.
Η σχέση μεταξύ της σχετικής και της Απόλυτης πραγματικότητας, θα μπορούσε να συνοψιστεί στο ακόλουθο απόσπασμα του Sri Nisargadatta Maharaj: “Σοφία είναι να γνωρίζω ότι δεν είμαι τίποτα, αγάπη είναι να γνωρίζω ότι είμαι τα πάντα, και ανάμεσα στα δύο κινείται η ζωής μου. ” Αυτό που γεννιέται από αυτή την ένωση είναι μια νέα θεία συνείδηση. Κάτι γεννιέται από το γάμο ή την ένωση αυτών την πόλων ή την κατάρρευση της δυϊστικής ταύτισης, αλλά αυτό που γεννιέται δεν είναι κάποιο πράγμα, και αυτό δεν γεννήθηκε ποτέ. H συνείδηση ενθαρρύνει τη δημιουργία κάτι νέου, δημιουργώντας αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί η αιώνια Τριάδα. Ο Θεός Πατέρας, ο υπερβατικός, που δεν μπορεί να γίνει γνωστός, ο αμετάβλητος, είναι ενωμένος με το Θείο Θηλυκό, που είναι ότι που αλλάζει. Αυτή η ένωση φέρνει ένα αλχημικό μετασχηματισμό, ένα είδος θανάτου και αναγέννησης.
Στις Βεδικές διδασκαλίες η θεία ένωση αντιπροσωπεύεται από δύο θεμελιώδεις δυνάμεις Σίβα και Σάκτι. Τα ονόματα και τα πρόσωπα των διαφόρων θεών αλλάζουν δια μέσου των αιώνων αλλά τα βασικά χαρακτηριστικά τους παραμένουν. Αυτό που γεννιέται από αυτή την ένωση είναι μια νέα θεία συνείδηση, ένας νέος τρόπος ύπαρξης στον κόσμο. Δύο πολικότητες αναπόσπαστα Ένα. Δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Μια οικουμενική ενέργεια που είναι χωρίς κέντρο, χωρίς περιορισμό. Είναι αγνή αγάπη. Δεν υπάρχει τίποτα να κερδηθεί ή να χαθεί γιατί είναι εντελώς άδειο, αλλά ταυτόχρονα απόλυτα πλήρης.
Είτε πρόκειται για τις μυστηριακές σχολές της Μεσοποταμίας, ή τις πνευματικές παραδόσεις των Βαβυλωνίων και Ασσύριων, τις θρησκείες της αρχαίας Αιγύπτου, των πολιτισμών της αρχαίας Αφρικής, Νούμπιαν και Κεμέτικ, τη σαμανική και τις τοπικές παραδόσεις σε όλο τον κόσμο, το τον μυστικισμό της αρχαίας Ελλάδας, τους Γνωστικούς μη δυιστές, Βουδιστές, Ταοϊστές, Εβραίους, οι Ζωρόαστρους, Τζέιν, Μουσουλμάνους, ή Χριστιανούς, ένας διαπιστώνει ότι ο κοινός τους δεσμός είναι ότι, στο υψηλότερο πνευματικό τους επίπεδο έχουν επιτρέψει στους οπαδούς τους να συνειδητοποιήσουν το Σαμάντχι.
Η σημασία της λέξης Σαμάντχι σημαίνει τη συνειδητοποίηση της ομοιότητας και ενότητας στο κάθε τι. Αυτό σημαίνει Ένωση. Συνδέει όλες τις πτυχές του εαυτού σου. Αλλά μην κάνετε το λάθος να θεωρείτε τη νοητική κατανόηση ότι είναι το πραγματικό Σαμάντχι. Είναι η αταραξία, το κενό που ενώνει όλα τα επίπεδα της σπείρας της ζωής Είναι μέσα από την αρχαία διδασκαλία του Σαμάντχι που η ανθρωπότητα μπορεί να αρχίσει να κατανοεί την κοινή πηγή όλων των θρησκειών και να ξανάρθουν σε ευθυγράμμιση πάλι με τη σπείρα της ζωής, το Μέγα Πνεύμα, το Ντάρμα ή Τάο.
Η σπείρα είναι η γέφυρα που εκτείνεται από τον μικρόκοσμο έως τον μακρόκοσμο. Από το DNA σας στον εσωτερικό Lotus της ενέργειας που εκτείνεται μέσα από τα τσάκρα, στους σπειροειδείς βραχίονες των γαλαξιών. Στη σπείρα κάθε επίπεδο της ψυχής εκφράζεται σαν συνεχώς αναπτυσσόμενα κλαδιά, ζώντας, εξερευνώντας. Το αληθινό Σάμαντχι είναι η συνειδητοποίηση του κενού όλων των επιπέδων του εαυτού. Όλων των καλυμμάτων της ψυχής. Η σπείρα είναι το ατελείωτο παιχνίδι της δυαδικότητα και του κύκλο της ζωής και του θανάτου. Μερικές φορές ξεχνάμε τη σύνδεσή μας με την πηγή. Ο φακός δια μέσου του οποίου βλέπουμε είναι πολύ μικρός και ταυτιζόμαστε με ένα περιορισμένο πλάσμα που σέρνεται στη Γη, μόνο για να ολοκληρώσει άλλη μια φορά το ταξίδι πίσω στην πηγή. Στο κέντρο που είναι παντού.
Ο Τσουάν Τζου είπε: “Όταν δεν υπάρχει πλέον διαχωρισμός μεταξύ αυτού και εκείνου, είναι ονομάζεται το ατάραχο σημείο του Τάο. Στο ατάραχο σημείο στο κέντρο της σπείρας μπορεί κανείς να δει το άπειρο σε όλα τα πράγματα.” Το αρχαίο μάντρα “om mani padme hum” έχει ποιητικό νόημα. Ο ένας ξυπνά ή συνειδητοποιεί το κόσμημα μέσα στο λωτό. Η δική σου αληθινή φύση ξυπνά μέσα στην ψυχή, μέσα στον κόσμο ΩΣ ο κόσμος. Χρησιμοποιώντας την ερμητική αρχή “Όπως πάνω έτσι και κάτω”, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αναλογίες για να αρχίσουμε να κατανοούμε τη σχέση μεταξύ του νου και της αταραξίας, σχετική και απόλυτη.
Ένας τρόπος για να αρχίσετε να κατανοείτε τη μη-εννοιολογική φύση του Σαμάντχι είναι να χρησιμοποιήσετε την αναλογία της μαύρης τρύπας. Μια μαύρη τρύπα περιγράφεται παραδοσιακά ως περιοχή του χώρου με ένα τεράστιο πεδίο βαρύτητας τόσο ισχυρό ώστε ούτε το φως ούτε η ύλη μπορεί να ξεφύγει. Νέες θεωρίες υποθέτουν ότι όλα τα αντικείμενα από τα μικροσκοπικά σωματίδια μέχρι μακροσκοπικούς σχηματισμούς όπως οι γαλαξίες έχουν μια μαύρη τρύπα ή μυστηριώδη μοναδικότητα στο κέντρο τους. Σε αυτή την αναλογία πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε αυτό το νέο ορισμό μιας μαύρης τρύπας ως “το κέντρο” που είναι παντού”. Στο Ζεν υπάρχουν πολλά ποιήματα και koans που μας φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με τη χωρίς πύλη, πύλη. Κάποιος πρέπει να περάσει από την χωρίς πύλη, πύλη για να συνειδητοποιήσει το Σαμάντχι.
Ένας ορίζοντας γεγονότων είναι ένα όριο στο χωρόχρονο πέρα από το οποίο τα γεγονότα δεν μπορούν να επηρεάζουν έναν εξωτερικό παρατηρητή, πράγμα που σημαίνει ότι ό,τι συμβαίνει πέρα από τον ορίζοντας γεγονότων δεν είναι γνωστό στον παρατηρητή. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι ο ορίζοντας γεγονότων μιας μαύρης τρύπας είναι ανάλογος με την χωρίς πύλη, πύλη. Είναι το όριο μεταξύ του εαυτού και μη εαυτού. Δεν υπάρχει “εγώ” που να περνά τον ορίζοντα γεγονότων. Στο απόλυτο κέντρο μιας μαύρης τρύπας υπάρχει η μονοδιάστατη μοναδικότητα που περιέχει τη μάζα δισεκατομμυρίων ήλιων σε ένα αδιανόητα μικρό χώρο. Δηλαδή μια άπειρη μάζα. Κυριολεκτικά ένα σύμπαν μέσα σε κάτι απεριόριστα μικρότερο από ένα κόκκο άμμου. Η μοναδικότητα είναι κάτι ακαταμέτρητο πέρα από το χρόνο και το χώρο. Σύμφωνα με τη φυσική επιστήμη, η κίνηση είναι αδύνατη, η ύπαρξη των πραγμάτων είναι αδύνατη.
Ό, τι και αν είναι, δεν ανήκει στο κόσμο της αντίληψης, όμως δεν μπορεί να είναι περιγραφτεί ως απλή ακινησία. Είναι πέρα από την ακινησία και την κίνηση. Όταν συνειδητοποιηθεί το κέντρο που είναι παντού και πουθενά, η δυαδικότητα καταρρέει, η μορφή και το κενό ο χρόνος και το άχρονο Θα μπορούσε κανείς να το ονομάσει μια δυναμική αταραξία ή ένα πλήρες κενό, μέσα στο κέντρο του απόλυτου σκοταδιού. Ο δάσκαλος του Τάο, Λάο Τσε δήλωσε: “Σκοτάδι μέσα στο σκοτάδι η πύλη προς όλη την κατανόηση.” Ο συγγραφέας και συγκριτικός μυθολόγος Ο Joseph Campbell περιγράφει ένα επαναλαμβανόμενο σύμβολο, μέρος της αιώνιας φιλοσοφίας την οποία ονομάζει Axis Mundi. Το κεντρικό σημείο ή το ψηλότερο βουνό. Το σημείο γύρω από το οποίο όλα περιστρέφονται. Το σημείο όπου η αταραξία και η κίνηση είναι μαζί. Από αυτό το Κέντρο, ένα ισχυρό ακμάζων δέντρο πραγματώνεται.
Ένα δέντρο Bodhi που ενώνει όλους τους κόσμους. Ακριβώς όπως τον ήλιο απορροφά μια μαύρη τρύπα, όταν εσύ προσεγγίσεις τη μεγάλη πραγματικότητα, η ζωή σου αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από αυτό και εσύ αρχίζεις να εξαφανίζεσαι Καθώς πλησιάζεις τον ενυπάρχων Εαυτό, μπορεί να είναι τρομακτικό για τη δομή του εγώ. Οι φύλακες της πύλης είναι εκεί για να δοκιμάσουν όλους στο ταξίδι τους. Κάποιος πρέπει να είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει τους μεγαλύτερους του φόβους και την ίδια στιγμή να αποδεχθεί την εγγενή δύναμη. Να φέρει φως στις ασυνείδητες φοβίες και στη κρυφή εσωτερική ωραιότητα. Αν ο νους είναι σε αταραξία και δεν κινείται, αν δεν υπάρχει αντίδραση, τότε όλα τα φαινόμενα που παράγονται από τη μηχανικότητα, το ασυνείδητο, εγείρονται και περνούν μακριά. Αυτό είναι το σημείο στο πνευματικό ταξίδι όπου η πίστη χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.
Τι εννοούμε με πίστη; Η πίστη δεν είναι to ίδιo με την δοξασία. Η δοξασία αποδέχεται κάτι στο επίπεδο του νου για να φέρει άνεση και ασφάλεια. Η δοξασία είναι ο μηχανισμός του νου να ονομάζει ή να ελέγχει την εμπειρία. Πίστη είναι στην πραγματικότητα το αντίθετο. Η πίστη είναι να μένει κάποιος στη θέση του πλήρους μη γνωρίζοντως, αποδεχόμενος ό, τι προκύπτει από το ασυνείδητο. Η πίστη είναι η παράδοση στην έλξη της μοναδικότητας, στη διάλυση ή την αποσυναρμολόγηση του εγωικού-εαυτού προκειμένου να περάσει κάποιος από την χωρίς πύλη, πύλη. Η εξέλιξη και η δομή ενός γαλαξία είναι στενά συνδεδεμένη με την κλίμακα της μαύρης τρύπας όπως και η εξέλιξή σου συνδέονται με την παρουσία του ενυπάρχοντος Εαυτού, τη Μοναδικότητα που είναι η αληθινή σου φύση.
Όπως δεν μπορούμε να δούμε τη μαύρη τρύπα, αλλά μπορούμε να τη γνωρίζουμε συμπερασματικά, από τον τρόπο που κινούνται τα πράγματα γύρω της, με τον τρόπο με τον οποίο αλληλοεπιδρά με τη φυσική πραγματικότητα. Παρομοίως εμείς δεν μπορούμε να δούμε την αληθινή μας φύση. Ο ενυπάρχων Εαυτός δεν είναι κάτι, αλλά μπορούμε να παρατηρήσουμε τη φωτισμένη δράση. Όπως διδάσκαλος του Ζεν, Σουζούκι είπε: “Δεν υπάρχουν, αυστηρά ομιλώντας φωτισμένοι άνθρωποι. Υπάρχει μόνο φωτισμένη δραστηριότητα. ” Δεν μπορούμε να το δούμε όπως και το μάτι δεν μπορεί δει τον εαυτό του. Δεν μπορούμε να το δούμε γιατί είναι εκείνο με το οποίο το βλέπειν είναι εφικτό. Όπως τη μαύρη τρύπα, το Σαμάντχι δεν είναι τίποτα, και ούτε είναι κάτι. Είναι η κατάρρευση της δυαδικότητας του κάτι και του τίποτα. Δεν υπάρχει πύλη μέσω της οποίας να περάσεις στη μεγάλη πραγματικότητα, αλλά υπάρχουν άπειρα μονοπάτια.
Τα μονοπάτια, το Ντάρμα, είναι σαν μια χωρίς τέλος σπείρα χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Κανείς δεν μπορεί περάσει από την χωρίς πύλη, πύλη. Κανενός ο νους δεν έχει καταλάβει ποτέ και κανένας δεν θα το κάνει ποτέ. Κανένας δεν μπορεί να περάσει από την χωρίς πύλη, πύλη έτσι να είσαι ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Το Σαμάνχι είναι το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, το χρυσό κλειδί. Είναι το τέλος της ταύτισης μας με τις δομές του εγώ που χωρίζουν τον εσωτερικό και τον εξωτερικό μας κόσμο. Υπάρχουν πολλά αναπτυξιακά μοντέλα τα οποία περιγράφουν τα στρώματα ή επίπεδα ή τα επίπεδα της εγωικής δομής. Θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα που είναι πολύ αρχαίο. Στις Ουπανισάδες, τα καλύμματα που καλύπτουν το Εαυτό, τον Άτμαν ή ψυχή, ονομάζονται koshas. Κάθε kosha είναι σαν καθρέφτης. Ένα στρώμα της δομής του εαυτού (Αχανκάρα)· ένα πέπλο ή ένα επίπεδο της Μάγια που μας αποσπά την προσοχή από την πραγμάτωση της αληθινής μας φύσης, εάν ταυτιστούμε με αυτό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τις αντανακλάσεις και πιστεύουν ότι είναι αυτό που πράγματι είναι. Ένας καθρέφτης αντανακλά το υλικό σώμα. Ένας άλλος καθρέφτης αντανακλά το νου, τις σκέψεις τα ένστικτά, και τις αντιλήψεις. Ένας άλλος την εσωτερική ενέργεια ή prana που μπορεί να παρατηρηθεί όταν στρέφεται ένας εντός. Ένας άλλος καθρέφτης αντανακλά στο επίπεδο του Imaginal που είναι το υψηλότερο στρώμα νου ή σοφίας, και υπάρχουν στρώματα υπερβατικού ή μη διυκής ευδαιμονίας που βιώνεται καθώς προσεγγίζεται το Σαμάντχι. Υπάρχουν δυνητικά αμέτρητοι καθρέφτες ή πτυχές του εαυτού που μπορεί κανείς διαφοροποιούν, και είναι συνεχώς αλλάζοντας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει την ανώτερη διάνοια και τη μη δυική ευδαιμονία. Δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχουν. Αυτά τα στρώματα/πέπλα ενημερώνουν τη ζωή σας αλλά δεν τα βλέπετε. Οι κρυμμένοι καθρέφτες ενημερώνουν τις ζωές μας περισσότερο από αυτούς που είναι ορατοί. Είναι αόρατοι, γιατί για τους περισσότερους ανθρώπους δεν φωτίζονται πλήρως από τη συνείδηση. Όπως το δίχτυ του Indra με τα κοσμήματα, όλα τα κάτοπτρα αντανακλούν το ένα το άλλο και οι αντανακλάσεις αντικατοπτρίζουν κάθε άλλη αντανάκλαση απεριόριστα. Μια αλλαγή σε ένα επίπεδο επηρεάζει ταυτόχρονα όλα τα επίπεδα. Ορισμένοι από αυτούς τους καθρέφτες ενδέχεται να παραμείνουν στις σκιές εκτός αν είμαστε αρκετά τυχεροί να έχουμε έναν ικανό οδηγό για να μας βοηθήσει να ρίξουμε φως πάνω τους.
Η αλήθεια είναι ότι εμείς δεν ξέρουμε τι δεν ξέρουμε. Τώρα φανταστείτε ότι θραύσατε όλους τους καθρέφτες. Δεν υπάρχει τίποτα που να σας αντανακλά πίσω στον εαυτό σας. Που είστε; Όταν ο νους γίνει ατάραχος οι καθρέφτες παύουν να αντανακλούν. Δεν υπάρχει πλέον υποκείμενο και αντικείμενο. Αλλά μην κάνετε το λάθος να συγχύσετε την η αρχέγονη κατάσταση με το τίποτα ή τη λήθη. Ο έμφυτος ενυπάρχων εαυτός δεν είναι κάτι, αλλά ούτε είναι τίποτα. Η πηγή δεν είναι κάτι. Είναι η ίδια η αταραξία, το απόλυτο κενό. Είναι ένα κενό που είναι η πηγή όλων των πράγματων. Η μορφή συνειδητοποιείτε σαν κενότητα, η κενότητα συνειδητοποιείτε ως ακριβώς τη μορφή. Αυτή η πηγή είναι η μεγάλη μήτρα της δημιουργίας, που εγκυμονεί όλες τις δυνατότητες.
Το Σαμάντχι είναι η αφύπνιση της απρόσωπης συνείδησης. Όπως και όταν είσαι στην κατάσταση ονείρου όταν ξυπνήσεις συνειδητοποιείς ότι όλα στο όνειρο ήταν μέσα στο νου. Με την πραγματοποίηση του Σαμάντxι συνειδητοποιείς ότι όλα σε αυτόν τον κόσμο συμβαίνουν σε επίπεδα μέσα σε επίπεδα ενέργειας και συνείδησης. Είναι όλα καθρέφτες μέσα σε καθρέφτες, όνειρα μέσα σε όνειρα. Εκείνο που νομίζεις ότι είσαι είναι και το όνειρο και ο ονειροπόλος. Ό, τι ακούτε σ’ αυτή την ταινία αφήνετε το να περνά, Μην προσπαθήσετε να το συλλάβετε με το νου. Η ψυχή ονειρεύεται, ονειρεύεται το όνειρό σας. Το όνειρο είναι όλο αυτό που αλλάζει (το γιγνόμενο), αλλά είναι δυνατή η πραγμάτωση του Αμετάβλητου (αεί όν). Αυτό δεν μπορεί να κατανοηθεί με τον περιορισμένο ατομικό νου.
Όταν επιστρέφουμε από το Νιρβικάλπα Σαμάντχι οι καθρέφτες αρχίζουν να αντανακλούν πάλι και συνειδητοποιείς ότι ο κόσμος μέσα στον οποίο τώρα νομίζεις πως ζεις είναι στην πραγματικότητα εσύ. Όχι το περιορισμένο “εσύ” που είναι μόνο μια προσωρινή αντανάκλαση, αλλά έχεις επίγνωση της πραγματικής σου φύσης ως πηγή όλων αυτού που ΕΙΝΑΙ. Αυτή η αυγή της ανώτερης σοφίας, το έμβρυο, η “prajna” ή η Γνώση είναι αυτό που είναι που γεννήθηκε από το Σαμάντχι. Σύμφωνα με την το βιβλίο του Job Chokhmah η σοφία προέρχεται από το τίποτα. Αυτό το σημείο σοφίας είναι ταυτόχρονα απεριόριστα μικρό και επίσης περικλείει το το σύνολο της ύπαρξης, αλλά παραμένει ακατανόητο μέχρι να δώσει σχήμα και μορφή στο παλάτι των καθρεφτών, που ονομάζεται “binah”, η μήτρα σκαλισμένη από υψηλότερη σοφία που δίνει μορφή στο εμβρυϊκό πνεύμα του Θεού.
Η ύπαρξη των καθρεφτών ή η ύπαρξη του νου δεν είναι πρόβλημα. Αντίθετα, το σφάλμα ή η εκτροπή της ανθρώπινης αντίληψης είναι ότι ταυτίζουμε το είναι μας με αυτό. Αυτή η ψευδαίσθηση, ότι είμαστε ο περιορισμένος εαυτός, είναι η Μάγια. Οι διδασκαλίες του Γιόγκα λένε ότι για να φτάσει κάποιος στο Σαμάντχι, πρέπει να παρατηρεί το αντικείμενο του διαλογισμού μέχρι να εξαφανιστεί· μέχρι να εξαφανιστεί ένας μέσα σε αυτό, σε Ένα. Παρόλο που η γλώσσα στις διάφορες παραδόσεις είναι ανόμοια στη ρίζα τους όλες δείχνουν προς την παύση της ταύτισης και της εγωκεντρικής δράσης. Ο Βούδας πάντα δίδασκε μέσα από αρνητικούς όρους. Δίδασκε να ερευνούμε άμεσα τη λειτουργία του εαυτού. Δεν είπε τι ήταν το Σαμάντχι εκτός από το ότι ήταν το τέλος του πόνου.
Στη Advaita Vedanta υπάρχει ένας όρος “neti neti” που σημαίνει “όχι αυτό, όχι αυτό”. Οι άνθρωποι στο δρόμο προς την αυτοπραγμάτωση διερευνούν την πραγματική τους φύση ή τη φύση του Μπράχμαν αρχικά ανακαλύπτοντας τι δεν είναι. Ομοίως, στον Χριστιανισμό η Αγία Τερέζα της Άβιλα περιέγραψε μια προσέγγιση στην προσευχή με βάση την αρνητική πορεία (via negativa). Μια προσευχή ειρήνης, παράδοσης και ένωσης, η οποία είναι ο μόνος τρόπος προσέγγισης του Απολύτου. Μέσα από αυτή τη σταδιακή διαδικασία απογύμνωσης, ένας παραδίδει οτιδήποτε δεν είναι μόνιμο, οτιδήποτε που αλλάζει. Το νου, το εγώ και όλα τα φαινόμενα, συμπεριλαμβανομένων των κρυφών στρωμάτων του εαυτού. Το ασυνείδητο πρέπει να γίνει διαφανές ώστε να αντανακλά τη μία πηγή. Αν υπάρχει βαθιά γνώση ή κάποιος εαυτός που ζει στο υποσυνείδητο τότε η ζωή μας παραμένει κλειδωμένη σε ένα λαβύρινθο κρυφών μοτίβων που αποτελούν τον άγνωστο εαυτό.
Όταν όλα τα στρώματα του εαυτού αποκαλύπτονται ως άδεια, τότε ένας απελευθερώνεται από τον εγωικό εαυτό Ελεύθερος από όλες τις έννοιες. Ένα κομβικό σημείο στην εξέλιξή σου είναι όταν συνειδητοποιείς ότι δεν ξέρεις ποιος είσαι. Ποιος βιώνει την αναπνοή; Ποιος βιώνει τη γεύση; Ποιος βιώνει το άσμα, τη τελετουργία, το χορό, το βουνό; Να έχεις επίγνωση του μάρτυρα, επίγνωση του παρατηρητή. Αρχικά όταν παρατηρείς τον παρατηρητή θα δεις μόνο τον απατηλό εαυτό, αλλά αν επιμείνεις θα αποσυρθεί. Ερεύνησε άμεσα ποιος ή τι είναι που βιώνει. Αδιάκοπα, διαπεραστικά, διεισδυτικά, με την πλήρη δύναμη της ύπαρξής σου.
Δεν υπάρχει εαυτός που αφυπνίζεται. Δεν υπάρχεις ΕΣΥ που ξυπνάς. Τι είναι εκείνο από το οποίο ξυπνάς, είναι η ψευδαίσθηση του ξεχωριστού εαυτού. Από το όνειρο ενός περιορισμένου “εγώ”. Το να μιλήσει ένας γι’ αυτό είναι χωρίς νόημα. Πρέπει να υπάρξει πραγματική παύση του εαυτού για να συνειδητοποιηθεί άμεσα τι είναι, και μόλις πραγματοποιηθεί δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να ειπωθεί γι’ αυτό. Μόλις λεχθεί κάτι είστε πίσω στο επίπεδο σκέψης του κινητικού νου. Έχω ήδη πει πάρα πολλά. Συνήθως έχουμε τρεις καταστάσεις συνείδησης: αφύπνισης, ονείρου και βαθύ ύπνου. Το Σαμάντχι αναφέρεται μερικές φορές ως η τέταρτη κατάσταση, η κατάσταση της αγνής συνείδησης.
Μια αρχέγονη συνείδηση που μπορεί να υπάρχει συνεχώς παράλληλα με τις άλλες καταστάσεις συνείδησης. Στη Βεντάντα αυτό ονομάζεται Τουρίγια Άλλοι όροι για την Τουρίγια είναι η Χριστική Συνείδηση, Συνείδηση του Κρίσνα, Βουδική Φύση ή Σαχάτζα Σαμάντχι. Σε Σαχάτζα Σαμάντχι ο εμμένων Εαυτός παραμένει μαζί με την πλήρη χρήση όλων των ανθρώπινων λειτουργειών. Η αταραξία είναι ακλόνητη στο κέντρο της σπείρας των μεταβαλλόμενων φαινομένων. Σκέψεις, συναισθήματα, αισθήσεις και ενέργεια περιστρέφονται γύρω από αυτό στην περιφέρεια αλλά ο βαθμός της αταραξία ή του Είμαι (I-am-ness) παραμένει κατά τη διάρκεια της εξωτερικής δραστηριότητας ακριβώς όπως στο διαλογισμό. Είναι πιθανό ότι εμμένων εαυτός θα παραμείνει παρών ακόμα κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου· ότι η επίγνωση του “Είμαι” δεν έρχεται και φεύγει καθώς οι καταστάσεις της συνείδησης αλλάζουν.
Αυτός είναι ο ύπνος του Γιόγκα. Στο άσμα ασμάτων, ή το τραγούδι του Σολομώντα από την Εβραϊκή Αγία Γραφή ή την Παλαιά Διαθήκη, ένας διαβάζει “κοιμάμαι αλλά η καρδιά μου είναι σε εγρήγορση. Αυτή η συνειδητοποίηση της αιώνιας απρόσωπης συνείδησης αντανακλάται στα λόγια του Χριστού όταν είπε “Πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ ΕΙΜΙ” Μια συνείδηση που λάμπει μέσα σε αμέτρητα πρόσωπα, αμέτρητες μορφές. Στην αρχή είναι σαν μια εύθραυστη φλόγα που γεννήθηκε από τις πολικότητες μέσα σου. Ανδρική διεισδυτική συνείδηση με την παράδοση ή το άνοιγμα της θηλυκής ενέργειας. Είναι ευαίσθητο και εύκολα χάνεται, και κάποιος πρέπει να προσέξει πολύ για να το προστατεύσει και να το κρατήσει ζωντανό μέχρι να ωριμάσει. Σαμάντχι είναι ταυτόχρονα μια άχρονη κατάσταση συνείδησης και ένα στάδιο στη διαδικασίας ανάπτυξης. Κάτι οργανικό και που αναπτύσσεται με το χρόνο. Καθώς κάποιος ξοδεύει όλο και περισσότερο χρόνο μέσα στο Σαμάντχι, στο τώρα, στο άχρονο, ένας παίρνει όλο και περισσότερη κατεύθυνση από την καρδιά, την ψυχή ή το Atman, και λιγότερο από την δομή του εγώ.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κάποιος απελευθερώνεται από τον κατώτερο νου, ελεύθερος από παθολογική σκέψη. Η εσωτερική καλωδίωση αλλάζει. Η ενέργεια δεν ρέει πλέον ασυνείδητα σύμφωνα με τις παλιές μηχανικές συνήθειες και τάσεις (Σανσκάρα), που είναι ένας άλλος τρόπος να πει κανείς ότι δεν είναι πλέον ταυτισμένος με την εγωική δομή και τον φαινομενικό κόσμο της μορφής. Για να συνειδητοποιήσουμε το Σαμάντχι, απαιτείται μια τόσο μεγάλη προσπάθεια που τελικά γίνεται μια ολική παράδοση του εαυτού σου, μια παράδοση τόσο περιεκτική, μια ολοκληρωτική προσπάθεια της οντότητας, όλης της ενέργειας ενός. Είναι μια ισορροπία προσπάθειας και παράδοσης, γιν και γιανγκ. Ένα είδος αβίαστης προσπάθειας.
Ο Ινδός μύστης και ο γιόγκι Παραμαχάμσα Ραμακρίσνα είπε “μην αναζητάτε την φώτιση εκτός αν την αναζητήσετε σαν κάποιο του οποίου τα μαλλιά φλέγονται και ψάχνει για μια λίμνη” Αναζητάτε τη με ολόκληρη την ύπαρξή σας. Κατά τη διάρκεια της πρακτικής της υπέρβασης του εγώ, χρειάζεται μεγάλο θάρρος, επαγρύπνηση και επιμονή για να κρατηθεί το έμβρυο ζωντανό. Να μη παλινδρομήσει στα πρότυπα του κόσμου. Χρειάζεται προθυμία να πάει ένας ενάντια στο ρεύμα, εναντίον της αδυσώπητης σύνθλιψης της μηχανικότητας και των τροχών του samsara. Κάθε ανάσα κάθε σκέψη, κάθε δράση, πρέπει να είναι για την αυτοπραγμάτωση. Το Σαμάντχι δεν πραγματώνεται ούτε με προσπάθεια ούτε χωρίς προσπάθεια. Είναι μια δυαδικότητα που υπάρχει μόνο στο νου.
Η πραγμάτωση του Σαμάντχι είναι τόσο απλή, αδιαφοροποίητη και πάντα παρερμηνεύεται μέσω της γλώσσας η οποία είναι εγγενώς δυϊστική. Υπάρχει μόνο μια αρχέγονη συνείδηση που αφυπνίζεται ως ο κόσμος, αλλά που είναι κρυμμένη κάτω από τα πολλά πέπλα του νου. Σαν τον ήλιο που είναι κρυμμένος πίσω από τα Σύννεφα, καθώς κάθε ένα πέπλο πέφτει, η ουσία του Εαυτού αποκαλύπτεται. Καθώς κάθε πέπλο πέφτει, οι άνθρωποι το ονομάζουν διαφορετικό Σαμάντχι. Δίνουν ονόματα σε διαφορετικές εμπειρίες ή διαφορετικά είδη φαινομένων αλλά το Σαμάντχι είναι τόσο απλό, που όταν σου λεχθεί τι είναι και πώς να το συνειδητοποιήσεις αν δοκιμάσεις να το πιάσεις με το νου, πάντα θα το χάνεις. Στην πραγματικότητα, το να φτάσει ένας το Σαμάντχι δεν είναι ούτε απλό, ούτε και δύσκολο· είναι μόνο ο νους που το κάνει να φαίνεται έτσι. Όταν δεν υπάρχει σκέψη δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί είναι η σκέψη που χρειάζεται να παύσει πριν το Σαμάντχι γίνει γνωστό. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει. Η πιο συνοπτική διδασκαλία του Σαμάντχι ίσως βρεθεί σε αυτή τη φράση: “Σχολάσατε και γνώτε”
Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λέξεις και εικόνες για να μεταδώσουμε την αταραξία; Πώς μπορούμε να μεταδώσουμε την σιωπή κάνοντας θόρυβο; Αντί να μιλάμε για το Σαμάντχι σαν αφηρημένη ιδέα, αυτή η ταινία είναι μια ριζοσπαστική κλήση για ΜΗ ΔΡΑΣΗ. Μια κλήση για διαλογισμό, εσωτερική σιωπή και εσωτερική προσευχή. Μια κλήση για ΠΑΥΣΗ. Παραδώστε την ιδέα του εγώ κάνω και οτιδήποτε εγείρετε από το παθολογικό εγωιστικό σκέψιμο. “Σχολάσατε και γνώτε” Κανείς δεν μπορεί να σας πει τι θα εγερθεί από την αταραξία. Είναι μια έκκληση να ενεργεί ένας από την πνευματική καρδιά. Είναι σαν να θυμάσαι κάτι αρχαίο. Η ψυχή ξυπνά και θυμάται τον εαυτό της. Ήταν ένας κοιμώμενος επιβάτης αλλά τώρα το κενό αφυπνίζεται και συνειδητοποιεί το εαυτό του σαν όλα. Δεν μπορείς να φανταστείς τι είναι το Σαμάντχι με τον περιορισμένο εγωικό νου, ακριβώς όπως δεν μπορείς να περιγράψεις σ’ έναν τυφλό τι είναι το χρώμα. Ο σκεπτόμενος νους δεν μπορεί να το γνωρίσει. Δεν μπορεί να το κατασκευάσει. Το να φτάσετε στο Σαμάντχι είναι να δείτε με διαφορετικό τρόπο, να μην βλέπετε ξεχωριστά πράγματα, αλλά να αναγνωρίσετε το παρατηρητή.
Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης είπε “Εκείνο που ψάχνεις να δεις είναι αυτό που βλέπει.” Έχοντας δει το φεγγάρι μπορείς να το αναγνωρίσεις σε κάθε αντανάκλαση. Ο αληθινός Εαυτός ήταν πάντα εκεί, είναι σε όλα, αλλά δεν έχεις συνειδητοποιήσει την παρουσία Του. Όταν μάθεις να αναγνωρίζεις και να μένεις ως ο αληθινός εαυτός πέρα από το νου και τις αισθήσεις είναι δυνατόν να βιώσεις δέος και θαυμασμό και στα πιο εγκόσμια. Γίνεσαι ΔΕΟΣ. Η προσπάθεια να απαλλαχτείς από επιθυμίες είναι και αυτή μια επιθυμία. Δεν μπορείς με προσπάθεια και δράση να είσαι ατάραχος διότι η προσπάθεια είναι κίνηση. Συνειδητοποιείστε την αταραξία που είναι πάντοτε παρούσα. “Σχολάσατε και γνώτε” Όταν παραδοθούν όλες οι προτιμήσεις η πηγή θα αποκαλυφθεί, αλλά ούτε και στην πηγή να μην προσκολλάσαι.
Η μεγάλη πραγματικότητα, το Τάο δεν είναι ένα ούτε και δύο. Ο Ραμάνα Μαχάρσι είπε “Ο εαυτός είναι μόνο ένας, αν είναι περιορισμένος είναι το εγώ, αν είναι απεριόριστος είναι το άπειρο και η μεγάλη πραγματικότητα ». Εάν πιστεύετε ότι έχει λεχθεί, το χάσατε. Αν δεν πιστεύετε ότι έχει λεχθεί, το χάσατε. Η πίστη και η δυσπιστία λειτουργούν στο επίπεδο της σκέψης. Απαιτούν κάποιος να γνωρίζει, αλλά αν κάνετε τη δική σας έρευνα εξετάζοντας όλες τις πτυχές της δικής σας οντότητας, και βρείτε ποιος είναι που ερευνά, αν είστε πρόθυμοι να ζήσετε με την αρχή “γεννηθήτω το θέλημα Σου”, αν είστε πρόθυμοι να πάτε πέρα από όλα τα που είναι ‘γνωστά’ τότε μπορείτε να συνειδητοποιήσετε αυτό που προσπάθησα να δείξω. Μόνο τότε θα βιώσετε μόνοι σας το βαθύ μυστήριο και την ωραιότητα του απλά ΕΙΜΑΙ. Υπάρχει μια άλλη δυνατότητα στη ζωή. Υπάρχει κάτι ιερό, ακαταμέτρητο που μπορεί να ανακαλυφθεί στα ατάραχα βάθη της ύπαρξής σας, πέρα από τις έννοιες, πέρα από δόγματα, πέρα από τη μηχανική δραστηριότητα και όλες τις προτιμήσεις. Δεν αποκτάτε με τεχνικές, τελετουργίες ή πρακτικές. Δεν υπάρχει “πώς” να το αποκτήσεις. Δεν υπάρχει σύστημα. Δεν υπάρχει ατραπός για το Την Ατραπό. Όπως λένε στο Ζεν, είναι η ανακάλυψη του πρωτότυπου προσώπου σου πριν γεννηθείς. Δεν είναι θέμα να προσθέσεις στον εαυτό σου. Είναι να είσαι φως στον εαυτό μου. Ένα φως που διαλύει την ψευδαίσθηση του εαυτού. Η ζωή θα πάντα θα παραμένει ανεκπλήρωτη και η καρδιά θα παραμένει ανήσυχη μέχρι να αναπαυθεί σε εκείνο το μυστήριο πέρα από το όνομα και τη μορφή.