Światy wewnętrzne, światy zewnętrzne – Transkrypcja wideo
Część 3: Wąż i lotos
Przed świtem zachodniej cywilizacji i języka pisanego nauka i duchowość nie były rozdzielone. W naukach wielkich, starożytnych tradycji zewnętrzne poszukiwanie wiedzy i pewności, było zrównoważone przez wewnętrzne poczucie nietrwałości i intuicyjne zrozumienie spirali zmian. Gdy myślenie naukowe, stało się bardziej dominujące, a informacje mnożyły się, w naszych systemach wiedzy zaczęła występować fragmentacja. Zwiększona specjalizacja oznacza, że mniej osób jest w stanie spojrzeć na rzeczy z szerszej perspektywy, i odczuwać estetykę systemu jako całości.
Nikt nie pytał: “Czy to całe myślenie, jest dla nas dobre?” Starożytna wiedza jest tutaj, pośród nas, ukryta w zwyczajnym widoku. Ale jesteśmy zbyt zajęci swoimi myślami, aby ją rozpoznać. Ta zapomniana mądrość jest sposobem na przywrócenie równowagi między wewnętrznym i zewnętrznym. Yin i yang. Między spiralą zmian i stałością w naszym rdzeniu. Według greckiej legendy, Asklepios był synem Apollina i bogiem uzdrawiania. Jego mądrość i umiejętności leczenia, były niedoścignione, a on sam stwierdził, że odkrył tajemnicę życia i śmierci. W starożytnej Grecji, w świątyniach leczniczych – Asklepiejonach, znano moc Pierwotnej Spirali, którą symbolizuje laska Asklepiosa. Hipokrates, ojciec medycyny, którego przysięga nadal stanowi moralny kodeks zawodu lekarza, powiedział że ukończył szkolenie w świątyni Asklepiosa. Do dnia dzisiejszego, ten symbol naszej ewolucyjnej energii pozostaje logiem American Medical Association, oraz innych organizacji medycznych na całym świecie. W egipskiej ikonografii, wąż i ptak reprezentują dualizm czy też biegunowość ludzkiej natury. Wąż, skierowany w dół, to manifestacja spirali, ewolucyjnej energii świata. Ptak skierowany jest w górę; zorientowany jest ku Słońcu, albo przebudzonej, punktowo skoncentrowanej świadomości; ku bezkresowi Akashy.
Faraoni i bogowie, przedstawiani są z rozbudzoną energią, przy czym wąż Kundalini przesuwa się w górę kręgosłupa, i przekłuwa “czakrę Ajna”, między oczami. Określa się to jako “oko Horusa”. W tradycji hinduskiej, bindi jest również reprezentacją trzeciego oka; boskie połączenie z duchem. Maska króla Tutenchamona, jest klasycznym przykładem pokazujący zarówno motyw węża, jak i ptaka. W tradycjach Majów i Azteków, węża i ptaka połączono w jednego Boga. Quetzalcoatl lub Kukulkan. Pierzasty Wąż, bóg który reprezentuje przebudzoną świadomość ewolucyjną lub też przebudzoną Kundalini. Osoba, która obudzi w sobie Quetzalcoatl, jest żywym objawieniem boskim. Mówi się, że energia Quetzalcoatl, albo energia węża, powróci na końcu czasu. Symbole węża i ptaków, można znaleźć również w chrześcijaństwie. Ich prawdziwe znaczenie może być głębiej zaszyfrowane, ale znaczenie, jest takie samo, jak w innych starych tradycjach. W chrześcijaństwie, ptak czy gołąb, często widoczny nad głową Chrystusa reprezentuje Ducha Świętego lub Kundalini-Sakti jak wzrasta do szóstej czakry i poza nią.
Mistycy chrześcijańscy nazywali Kundalini inaczej: Duch Święty. W Ewangelii wg Św. Jana 3:12 czytamy: “I tak jak Mojżesz wywyższył Węża na pustyni, tak Syn Człowieczy musi zostać wywyższony.” Jezus i Mojżesz przebudzili swą energię Kundalini, przynosząc swą świadomość do nieświadomych gadzich sił, które napędzają ludzkie pragnienia. Jezus powiedział, że spędził czterdzieści dni i czterdzieści nocy na pustyni, w czasie których był kuszony przez szatana. Podobnie Budda był kuszony przez “Mara”, gdy siedział pod drzewem Bodhi, lub też drzewem mądrości, aby osiągnąć oświecenie. Chrystus i Budda musieli odwrócić się od przyjemności i pragnień płynących ze zmysłów. W każdej opowieści, demon jest uosobieniem własnych przywiązań. Jeśli czytamy historię Adama i Ewy w świetle tradycji wedyjskich i egipskich okazuje się, że wąż strzegący drzewa życia, to Kundalini. Jabłko stanowi przynętę i pokusy zewnętrznego, sensorycznego świata, rozpraszając nas i oddalając od poznania świata wewnętrznego, drzewa mądrości wewnątrz nas. To drzewo jest po prostu siecią Nadi, południków energetycznych, które dosłownie formują drzewiaste struktury w całym ciele.
W naszej egoistycznej pogoni za zewnętrznym uznaniem, odcięliśmy się od wiedzy o świecie wewnętrznym, staciliśmy połączenie z Akashą i źródłem mądrości. Wiele historycznych mitów o smokach można odczytać jako metafory wewnętrznych energii w kulturach, w których są osadzone. W Chinach, smok wciąż jest świętym symbolem, reprezentującym szczęście. Tak jak egipscy Faraonowie, starożytni chińscy cesarze który obudzili swoją ewolucyjną energię, reprezentowani byli przez skrzydlatego węża lub smoka. Królewski totem Nefrytowego Cesarza, lub też Niebiańskiego Cesarza, pokazuje równowagę podobną do Ida i Pingala. Yin i yang, budząc “trzecie oko” lub jak nazywa się to w Taoizmie, “Górne Dantian”.
Natura jest pełna różnych mechanizmów wykrywania i przyswajania światła. Na przykład, jeżowiec może w zasadzie widzieć, poprzez swe kolczaste ciało, które działa jak jedno duże oko. Jeżowce wykrywają światło stykając się kolcami, i porównując intensywność promieni, aby wyczuć otoczenie. Legwany Zielone i inne gady, posiadają oko ciemieniowe, lub jego pozostałość – szyszynkę, na szczycie głowy, które wykorzystują do wykrywania drapieżników z góry. Ludzka szyszynka to niewielki gruczoł dokrewny, który pomaga regulować rytm snu i czuwania. Mimo, że jest głęboko wewnątrz głowy, szyszynka jest wrażliwa na światło. Filozof Kartezjusz uznał, że obszar szyszynki, lub też trzecie oko, jest miejscem gdzie świadomość styka się z materią. Prawie wszystko w organizmie człowieka jest symetryczne. Dwoje oczu, dwoje uszu, dwa nozdrza, nawet mózg ma dwie strony. Jest jednak jeden obszar mózgu, który nie ma odbicia. Jest to gruczoł szyszynki i energetyczne centrum, które go otacza.
Na poziomie fizycznym, za sprawą szyszynki powstają naturalnie niezwykłe cząsteczki, jak choćby DMT. DMT powstaje w sposób naturalny, w chwili urodzenia i w chwili śmierci, będąc dosłownie unikalnym mostem, między światem żywych i umarłych. DMT jest produkowany naturalnie także w stanach głębokiej medytacji i Samhadi, lub za sprawą środków enteogennych. Na przykład Ayahuasca, używana jest przez południowoamerykańskich Indian, aby zdjąć zasłonę między światem wewnętrznym i zewnętrznym. Słowo “szyszynka”, ma ten sam rdzeń co “szyszka”. bo wykazuje ona podobny, spiralny wzór filataksyjny. Ten wzór, nazywany również “kwiatem życia”, jest powszechny w starożytnej sztuce, przedstawiającej istoty oświecone lub przebudzone.
Szyszka, w starożytnych dziełach sztuki sakralnej, reprezentuje przebudzone trzecie oko; punktowo skoncentrowaną świadomość kierującą przepływem ewolucyjnej energii. Szyszka reprezentuje rozkwit wyższych czakr, które są aktywowane, gdy Sushumna wznosi się do czakry Ajna i poza nią. W mitologii greckiej, członkowie orszaku Dionizosa, nieśli tyrs, lub też wielki kij opleciony winoroślą, zwieńczony szyszką. Ponownie, jest to reprezentacja dionizyjskiej energii, lub Kundalini-Śakti jak przesuwa się wzdłóż kręgosłupa, aż do szyszynki, w szóstej czakrze. W sercu Watykanu, możesz spodziewać się ogromnego posągu Jezusa albo Maryji, ale zamiast znajdziesz gigantyczną rzeźbę szyszki, wskazującą na to, że w historii chrześcijaństwa znana była mądrość czakr i Kundalini, ale z jakiegoś powodu była utrzymywana w tajemnicy. Oficjalne wyjaśnienie kościoła brzmi, że szyszka jest symbolem odrodzenia i reprezentuje nowe życie w Chrystusie.
Trzynastowieczny filozof i mistyk, Meister Eckhart, powiedział: “Oko, którym widzę Boga i oko, którym Bóg widzi mnie są jednym i tym samym. ” W Biblii Króla Jakuba Jezus powiedział: “Światłem ciała jest oko, Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie pełne światłości.” Budda powiedział: “Ciało jest okiem.” W stanie samadhi, osoba jest zarówno widząca i widziana. Jesteśmy wszechświatem świadomym siebie. Kiedy Kundalini jest aktywna, pobudza szóstą czakrę i szyszynkę, a obszar ten zaczyna się odzyskać niektóre, ze swoich ewolucyjnych funkcji.
Medytacja w ciemności, była używana od tysięcy lat jako sposób na pobudzenie szóstej czakry, w obszarze szyszynki. Aktywacja tego ośrodka, pozwala człowiekowi zobaczyć swoje wewnętrzne światło. Czy jest to przysłowiowy jogin lub szaman, schodzący w głąb jaskini, czy to Taoiści, Majowie, lub tybetańscy mnisi – wszystkie tradycje zawierają okres czasu, podczas którego idzie się w ciemność. Szyszynka jest bramą do bezpośredniego doświadczenia własnych subtelnych energii. Filozof Nietzche powiedział: “jeśli wpatrujesz się w otchłań, wystarczająco długo, w końcu okaże się, że otchłań wpatruje się w ciebie. ” Dolmeny, czyli starożytne “grobowce-bramy” należą do najstarszych budowli znajdujących się na Ziemi. Większość jest z okresu neolitu 3000-4000 lat p.n.e., a niektóre w Europie Zachodniej mają siedem tysięcy lat. Dolmen był używany do wejścia w wieczystą medytację, jako sposób na połączenie wewnętrznych i zewnętrznych światów.
Gdy ktoś długotrwale medytuje w całkowitej ciemności, w końcu zaczyna obserwować swoją wewnętrzną energię, lub światło, w miarę jak trzecie oko staje się aktywne. Rytm dobowy, regulowany przez kanały Słońca i Księżyca, przestaje kontrolować funkcje ciała, i ustanowiony zostaje nowy rytm. Siódma czakra, od tysięcy lat reprezentowana jest przez symbol “Om”. Symbol ten zbudowany jest ze znaków Sanskrytu, które reprezentują żywioły. Kiedy Kundalini wznosi się ponad szóstą czakrę, zaczyna tworzyć energetyczną poświatę. Ta poświata – nimb, pojawia się konsekwentnie w religijnych obrazach różnych tradycji i we wszystkich częściach świata. Nimb, lub wyobrażenie energii wokół oświeconych istot, jest wspólne dla praktycznie wszystkich religii we wszystkich częściach świata. Ewolucyjny proces przebudzenia czakr nie jest własnością jednej grupy, czy jednej religii, to przyrodzone prawo każdego człowieka na Ziemi. Czakra Korony, jest połączeniem z boskością; z tym, co jest poza dualizmem; poza nazwą i formą.
Echnaton był faraonem, którego żoną była Nefertiti. Jest on określany jako Syn Słońca. Ponownie odkrył on “Aton”, lub słowo Boga w sobie, jednocząc Kundalini i świadomość. W egipskiej ikonografii, po raz kolejny przebudzona świadomość reprezentowana jest przez dysk słoneczny, widoczny nad głowami bogów, lub przebudzonych istot. W tradycjach hinduskich i Jodze, ta poświata nazywana jest “Sahasrara”, lotos o tysiącu płatków. Budda kojarzony jest z symbolem kwiatu lotosu. Wzór filataksyjny JEST tym samym wzorem, ktory można znaleźć w kwitnącym lotosie. To JEST wzór kwiatu życia. Nasienie życia. Jest fundamentalny wzór, do którego pasują wszystkie formy. Jest to kształt samej przestrzeni, czy też nieodłączna cecha Akashy.
W pewnym momencie w historii, symbol kwiatu życia, był powszechny na całej Ziemi. Kwiat życia, jest strzeżony przez lwy w najbardziej świętych miejscach w Chinach i innych częściach Azji. 64 heksagramy I Ching, często otaczają symbol yin yang, co jest jeszcze jednym sposobem na przedstawienie kwiatu życia. Kwiat życia, jest podstawą geometrii wszystkich brył platońskich [foremnych]; zasadniczo każdej formy, która może istnieć. Starożytny kwiat życia, zaczyna się od geometrii Gwiazdy Dawida, dwóch zachodzących na siebie trójkątów lub czworościanów – w przestrzeni trójwymiarowej. Ten symbol to Yantra, rodzaj programu, który istnieje we wszechświecie; Maszyna, która generuje nasz fraktalny świat. Yantry, były używane jako narzędzia do przebudzenia świadomości od tysięcy lat. Wizualna forma Yantry, jest reprezentacją wewnętrznego procesu rozwoju duchowego. Jest to ukryta muzyka wszechświata, która staje się widoczna, stworzona z krzyżujących się form geometrycznych i wzorów interferencyjnych.
Każda czakra to Lotos, Yantra, psycho-fizjologiczne centrum poprzez które świat może być doświadczany. Tradycyjne Yantra, jak np. w tradycji tybetańskiej, wyposażona jest w wiele warstw znaczeniowych, czasami zawierając pełną kosmologię i poglądy na świat. Yantra jest stale ewolującym wzorem, który działa poprzez moc powtarzania cyklu. Moc Yantry prawie zatraciła się w dzisiejszym świecie bo liczy się dla nas tylko zewnętrzna forma, i nie podłączamy jej do naszych wewnętrznych energii. Istnieje dobry powód, dla którego księża, mnisi i jogini tradycyjnie pozostają w celibacie. Dziś tylko niewielu wie, dlaczego praktykują celibat, bo prawdziwy jego cel został zatracony. Po prostu, jeśli energia zużywana jest do produkcji większej ilości plemników lub jajeczek, może nie pozostać wystarczająco dużo paliwa, na zasilenie Kundalini, która aktywuje wyższe czakry. Kundalini jest energią życiową, która jest również energią seksualną. Kiedy świadomość staje się mniej skupiona na zwierzęcych instynktach, ale jest skierowana na kontemplację wyższych czakr, energia płynie wzdłóż kręgosłupa do tych czakr. Wiele praktyk tantrycznych uczy jak opanować energię seksualną aby wykorzystywać ją do duchowej ewolucji. Twój stan świadomości stwarza odpowiednie warunki dla wzrostu twojej energii. Wejście w stan świadomości, nie zajmuje czasu. Jak mówi Eckhart Tolle: “świadomość i obecność zawsze są teraz.” Gdy próbujesz coś zrobić, tworzysz oporność, dla tego co jest. Jest to usunięcie całego oporu, który uniemożliwia rozwój ewolucyjnej energii.
W dawnej tradycji Jogi, jej pozycje były wykorzystane jako przygotowanie ciała do medytacji. Hatha joga nigdy nie miała być tylko systemem ćwiczeń, ale sposobem na połączenie wewnętrznych i zewnętrznych światów. Sanskryckie słowo “hatha” oznacza: Słońce “ha” i Księżyc “tha”. W oryginale Jogisutry Patańdżalego Cel ośmiu członów jogi jest taki sam jak ośmiorakiej ścieżki Buddy; wyzwolić jednostkę od cierpienia. Gdy bieguny dualnego świata są w równowadze, rodzi się trzecia rzecz. Odkrywamy tajemniczy Złoty Klucz, który otwiera ewolucyjne siły natury. Ta synteza kanałów Słońca i Księżyca jest naszą ewolucyjną energią. Ponieważ ludzie obecnie identyfikują się prawie wyłącznie ze swoimi myślami i światem zewnętrznym, rzadko komu udaje się osiągnąć równowagę wewnętrznych i zewnętrznych sił, które pozwalają Kundalini obudzić się naturalnie. Dla ludzi pozostających w iluzji, Kundalini zawsze pozostanie metaforą, koncepcją, bardziej niż bezpośrednim doświadczeniem własnej energii i świadomości.