Σαμάντι 3 (Το Αδιάβατο Μονοπάτι)
Μεταγραφή βίντεο
Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω:
Η ζωή και ο θάνατος είναι ύψιστης σημασίας.
Ο χρόνος γρήγορα περνάει… και η ευκαιρία χάνεται.
Καθένας μας θα πρέπει να προσπαθεί να αφυπνιστεί.
Αφυπνιστείτε.
Δώστε προσοχή.
Μην σπαταλάτε τη ζωή σας.
Η ανθρωπότητα έχει κατέβει βαθιά μέσα στο υλικό βασίλειο βάζοντας τις ρίζες της μέσα στο νοητικό και στο υλικό στρώμα της ύπαρξής μας. Όπως είπε ο Carl Jung, “Για να αγγίξεις τον Παράδεισο, οι ρίζες σου θα πρέπει να φτάνουν μέχρι την Κόλαση”. Μέσα από το καμίνι της Βαβυλώνας έρχεται η αλλαγή, η μεταμόρφωση και το καινούριο ανθρώπινο δυναμικό.
Οι ανατολικές παραδόσεις λένε ότι ο λωτός της αφύπνισης μεγαλώνει μέσα από τη λάσπη της Σαμσάρα (αέναος κύκλος μετενσαρκώσεων), μέσα από τα δεινά.
Ο Χριστιανισμός περιγράφει την πτώση στον κήπο της Εδέμ. Χρησιμοποιώντας όρους του εσωτερισμού, αυτή είναι η δημιουργία της έννοιας του ατομικού εαυτού ή ατομικής βούλησης, η οποία διαχωρίζεται από τη Θεϊκή βούληση. Μαζί με τον ξεχωριστό εαυτό δημιουργείται ένας εξωτερικός κόσμος σκέψης, ο κόσμος των μορφών, ο οποίος φαίνεται διαχωρισμένος από αυτόν τον περιορισμένο εαυτό. Ο χαρακτήρας ή το Εγώ αποτελείται από πρότυπα επιδίωξης ή επιθυμίας αντικειμένων σε αυτόν τον εξωτερικό κόσμο προβαλλόμενης σκέψης. Τα εξωτερικά πράγματα που επιθυμούμε είναι οι καρποί του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού ή του δέντρου της δυαδικότητας.
Θα μπορούσες να πεις πως το προπατορικό αμάρτημα είναι οι επιθυμίες της εγωικής ή δυαδικής συνείδησης.
Αυτή είναι η «Μάγια» (μαγεία ή ψευδαίσθηση) η κατάσταση στην οποία βρίσκεται τώρα η ανθρωπότητα.
Κυνηγώντας τους εξωτερικούς καρπούς σημαίνει ότι χάνεις τον στόχο, χάνεις το τώρα.
Περιστασιακά στην ιστορία έχουν συμβεί σπάνιες αφυπνίσεις. Σπάνιες ανθίσεις ανθρώπινης συνείδησης. Οι Άγιοι, οι γιόγκι, οι σοφοί και οι φύλακες της σοφίας. Αλλά η ανθρωπότητα τώρα έχει τη μοναδική ευκαιρία να κάνει αυτό το ταξίδι συλλογικά, μαζικά. Να οραματιστούμε και να συνδημιουργήσουμε καινούριες κοινές πραγματικότητες καθώς ανακαλύπτουμε εκ νέου τους ανώτερους κόσμους και αφυπνιζόμαστε από το συλλογικό όνειρο του περιορισμένου εαυτού.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αυτήν την εποχή ζούνε ταυτίζοντας σχεδόν πλήρως τον εαυτό τους με το υλικό και το νοητικό επίπεδο της ύπαρξής τους. Δεν αντιλαμβάνονται ούτε καν την ύπαρξη των ανώτερων επιπέδων. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ούτε υποπτεύονται ότι υπάρχουν πνευματικές δυνατότητες σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα στη δομή του εαυτού, περιμένοντας να ενεργοποιηθούν. Με την συνειδητοποίηση αυτών των ικανοτήτων συνδεόμαστε σε ολοένα λεπτότερα επίπεδα ύπαρξης ενώ παράλληλα κάνουμε τη δομή του εαυτού διαπερατή στην αληθινή μας φύση, αποταυτιζόμενοι από όλα τα επίπεδα του νου ή της Μάγια (ψευδαίσθηση).
Αν εξετάσουμε τις πνευματικές παραδόσεις μέσα στην ιστορία, διαπιστώνουμε ότι οι μεγάλοι σοφοί, μυστικιστές και οραματιστές περιγράφουν μια συνέχεια στην ύπαρξη. Οι αρχαίες Βεδικές (Ινδικές) διδασκαλίες περιγράφουν 5 Κόσας (επίπεδα ύπαρξης) ή “θήκες” της ψυχής, οι οποίες εκτείνονται από το χονδροειδές υλικό και νοητικό επίπεδο, που είναι ο περιορισμένος κόσμος όπου ζούνε οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, ως τα λεπτότερα επίπεδα, τα οποία συμπεριλαμβάνουν το ενεργειακό, το αστρικό και το επίπεδο του ανώτερου νου, τα αρχετυπικά πρότυπα ύπαρξης. Και τέλος το αιτιατό επίπεδο, όπου δεν υπάρχει σκέψη ή αίσθηση.
H συνειδητοποίηση της πρωταρχικής αντίληψης, η αφύπνιση της Θεϊκής συνείδησης μέσα στην ψυχή διαλύει την ψευδαίσθηση όλων αυτών των επιπέδων, όλων των επιπέδων της Μάγια.
Οι αρχαίες παραδόσεις περιέχουν πολυάριθμα εννοιολογικά και γλωσσικά πλαίσια που παραπέμπουν σε αυτήν τη συνέχεια από το χονδροειδές στο δυσδιάκριτο στο αιτιατό. Είτε είναι το σύστημα των τσάκρας (ενεργειακών κέντρων), το σύστημα των κόσας (Koshas) των Βεδικών (Ινδικών) παραδόσεων, ή τα ντάντιενς (Dantiens – κέντρα ενέργειας) του Ταοϊσμού όλα τα επίπεδα μέσα στο πεδίο της αλλαγής είναι μάγια (ψευδαίσθηση), η σπείρα που επισκιάζει την πραγματική μας φύση κι όμως αποτελεί την έκφραση της ίδιας της ζωής. Μέσω της σπείρας της ζωής κάνουμε εμπειρία μας την ανθρώπινη ζωή. Όταν γίνει αντιληπτό ότι όλα τα επίπεδα της Μάγια είναι κενά από εαυτό, μπορεί να γίνει εφικτή είναι μια ανεξιχνίαστη μη δυαδικότητα ή μυστικιστική ένωση που καμία γλώσσα δεν μπορεί να εκφράσει, η οποία συμπεριλαμβάνει ενώ ταυτόχρονα υπερβαίνει όλα τα υπόλοιπα επίπεδα.
Ο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ είπε τη διάσημη φράση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι διάγουν ζωές σιωπηλής απόγνωσης και πηγαίνουν στον τάφο τους χωρίς να έχουν εξωτερικεύσει τα τραγούδια τους. Η απόγνωση τους έρχεται από μια ατέλειωτη αναζήτηση έξω από τον εαυτό τους. Την επιδίωξη απόκτησης πραγμάτων: χρημάτων, δύναμης, σχέσεων, αναγνώρισης από τον περίγυρο. Η ρίζα των δεινών βρίσκεται στη νοητική προσκόλληση στα αντικείμενα και όχι στα αντικείμενα αυτά καθεαυτά. Δεν έχει σημασία τι έχεις αλλά τι προσκόλληση έχεις σε αυτά που έχεις. Δημιουργούμε προσκολλήσεις στο επίπεδο των αισθήσεων μέσω της νευροπλαστικότητας. Οπουδήποτε στρέφεται η προσοχή, οι νευρώνες χτίζουν συνάψεις δημιουργώντας ένα πρόγραμμα στο νου, μια τάση σε μοτίβα, κάτι που εξάλλου είναι και ο ίδιος ο νους. Όταν έχουμε οποιαδήποτε ασυνείδητη τάση ή πρότυπο ζωής, δεν είμαστε εθισμένοι στα ίδια τα πράγματα. Δεν είμαστε εθισμένοι στα ναρκωτικά, το αλκοόλ, το σεξ, το φαγητό ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά στις αισθήσεις που δημιουργούν μέσα μας.
Ελευθερωνόμαστε όταν παρατηρούμε το σωματικό πεδίο απευθείας. Το πεδίο των εναλλασσόμενων φαινομένων στο επίπεδο της ρίζας της επίγνωσης. Παραμένουμε ήρεμοι και συγκροτημένοι χωρίς να αντιδρούμε ή να κρίνουμε οποιαδήποτε αίσθηση ως καλή ή κακή. Για να ελευθερωθούμε, μαθαίνουμε πώς δημιουργούνται αυτές οι προσκολλήσεις με το να φέρνουμε την αντίληψη στον ανεπαίσθητο εσωτερικό κόσμο. Αρχίζουμε να παρατηρούμε νοητικά και αισθητικά φαινόμενα ως ένα πεδίο αλλαγής αντί να προσκολλόμαστε στις σκέψεις και τις αισθήσεις οι οποίες ενισχύουν την αίσθηση ταυτότητας και την ίδια τη δημιουργία του κόσμου των μορφών. Αυτό το πεδίο αλλαγής ονομάζεται επίσης «πράνα» ή «εσωτερική ενέργεια». Η αίσθηση της εσωτερικής ζωτικότητας.
Η στροφή προς μια νέα γη είναι μια στροφή εξόδου από τον υλισμό. Αυτό που βλέπουμε είναι μια απελευθέρωση από τα παλιά πρότυπα και την παθολογική Εγωική ατζέντα να επιζητούμε διαρκώς περισσότερα.
Αυτό που βλέπεις γύρω σου αυτή τη στιγμή μπορεί να φαίνεται σαν σκοτάδι, μπορεί να φαίνεται σαν παράνοια. Για την ακρίβεια, έτσι ακριβώς εκδηλώνεται η αφύπνιση στον πλανήτη Γη. Γίνεσαι μάρτυρας της διάλυσης των παλιών προτύπων. Πολλοί άνθρωποι ελευθερώνονται από την ψευδαίσθηση του σημερινού πολιτικού, κοινωνικού, οικονομικού και θρησκευτικού συστήματος. Έχουν πάψει να εμπιστεύονται την Εγωική ατζέντα των μέσων ενημέρωσης, των βιομηχανιών και των επονομαζόμενων πνευματικών συστημάτων. Δεν εμπιστεύονται το ιατρικό κατεστημένο ή την κυβέρνηση. Οι άνθρωποι βγαίνουν από την αυταπάτη. Αυτή η διάλυση της ψευδαίσθησης είναι ένα απαραίτητο βήμα στην αναγνώριση της αλήθειας. Να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με την πνευματική ασθένεια που είναι συνυφασμένη με την εποχή που ζούμε και με την απαλλαγή από την Εγωική συνείδηση. Με τον όρο Εγωική συνείδηση εννοώ τα μοτίβα λαχτάρας και αποστροφής τα οποία λειτουργούν ασυνείδητα. Τα συλλογικά σαμσκάρας (samskaras), ή εξαρτημένα πρότυπα, τα οποία δημιουργούν τις συνθήκες της μάγια -της ταυτοποίησης με τους χαρακτήρες μας, με κοινωνικές ομάδες ή με οτιδήποτε άλλο με το οποίο ορίζουμε τον εαυτό μας, με τις διάφορες προσωπικότητες και αρχέτυπα που υποδυόμαστε σε αυτήν τη ζωή.
Η δομή του εαυτού είναι μια διασύνδεση με τον κόσμο. Δεν θέλουμε να απαλλαγούμε απ’ αυτήν τη διασύνδεση ή να την καταστρέψουμε. Το μονοπάτι είναι να αποταυτισθούμε από αυτό, έτσι ώστε η αίσθηση του Εγώ ή η αίσθηση της Ύπαρξης να μην συνδέεται με μια περιορισμένη μορφή, έτσι ώστε να μην υποφέρουμε όταν ο κόσμος των μορφών αλλάζει. Το ανθρώπινο μονοπάτι είναι ένα ταξίδι από την προ-Εγωική ύπαρξη, η οποία είναι η συγχωνευμένη ολότητα που βιώνουμε ως μωρά με την μητέρα μας, μέχρι τη δημιουργία ενός ατόμου. Μεγαλώνουμε, αναπτύσσουμε χαρακτήρα. Αυτό είναι ένα απαραίτητο κομμάτι της εξέλιξής μας προκειμένου να προκαλέσουμε αυτο-συνείδηση, να προκαλέσουμε μια αίσθηση εαυτού ή εγώ. Στην πραγματικότητα είμαστε στο εφηβικό στάδιο της εξέλιξής μας, βρισκόμαστε στο στάδιο που ταυτιζόμαστε με το εγώ, αλλά το επόμενο βήμα πέρα από τη συνείδηση εαυτού είναι να αντιληφθούμε υπέρ-προσωπικά επίπεδα εαυτού. Να αντιληφθούμε κοινά επίπεδα συνείδησης, διάφορα επίπεδα Λόγου ή Ανώτερου Νου. Θα μπορούσες να πεις επίπεδα ψυχής, αν προτιμάς τέτοιους όρους. Η σφαίρα της συμπόνοιας μας διαστέλλεται, αυτή είναι μια επέκταση μέσω της αγάπης.
Από την οπτική του παλιού πρότυπου, της Εγωικής συνείδησης, αυτή η διάλυση είναι κάτι που προκαλεί φόβο. Θα υπάρξει σύγχυση και πόνος αν έχεις προσκολληθεί στα παλιά πρότυπα. Όσοι αφυπνίζονται θα εκλαμβάνονται ως απειλή, η αφύπνιση θα γίνεται αντιληπτή ως κρίση επειδή είναι η διάλυση αυτού που είναι γνωστό. Αυτή τη στιγμή είμαστε σαν την κάμπια στο κουκούλι σε διαδικασία μεταμόρφωσης. Υπάρχει ένα στάδιο σε αυτήν τη μεταμόρφωση που η κάμπια δεν είναι ούτε κάμπια αλλά ούτε πεταλούδα. Σε αυτό το σημείο, για εκείνον που βιώνει τη μεταμόρφωση, τον παλιό εαυτό, μπορεί να φαίνεται ότι όλα χάθηκαν. Αλλά είναι απλά μέρος της διαδικασίας.
Η πίστη είναι η παράδοση στην εξελικτική παρόρμηση, μια βαθιά γνώση ότι οδεύουμε προς την Πηγή. Η συλλογική ψευδαίσθηση, αυτό που οι αρχαίοι πνευματικοί δάσκαλοι ονομάζουν μάγια, είναι συνδεδεμένο στη συλλογική μας προσκόλληση στα παλιά πρότυπα. Είναι συνδεδεμένο στην ανθρώπινη Ύβρη. Την πεποίθηση ότι ξέρουμε πού πάμε, τι κάνουμε και ποιοι είμαστε.
Ο Γάλλος ζωγράφος Πολ Γκογκέν είναι διάσημος για έναν πίνακα που ονόμασε: “Από πού ερχόμαστε, τι είμαστε και πού πάμε”. Αυτές οι τρεις ερωτήσεις απαιτούν ταπεινότητα. Για να βρούμε τι είμαστε, για να βρούμε την αλήθεια πρέπει πρώτα να αποδεχθούμε ότι δεν έχουμε την αλήθεια. Δεν έχουμε την απάντηση. Αν θέλουμε να βρούμε την απάντηση. Πρέπει να υπάρχει μια αυθεντική προθυμία να εξερευνήσουμε και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Όπως ο προσκυνητής του Δάντη στη “Θεία Κωμωδία” κάποιος ξεκινάει το ταξίδι να γνωρίσει τον εαυτό του σε ένα σκοτεινό δάσος, χαμένος, αναγνωρίζοντας ότι είναι χαμένος.
Στις αρχαίες Ινδικές παραδόσεις οι διαστάσεις του υπάρχω και γίνομαι αντιπροσωπεύονται από τον Σίβα (Shiva) και τη Σάκτι (Shakti). Το αρχετυπικό θηλυκό, το κατηφορικό ρεύμα ή ρεύμα εκδήλωσης, αντιπροσωπεύεται από τη Σάκτι, από το τρίγωνο με την κορυφή προς τα κάτω, το οποίο υποδεικνύει την εμπλοκή του πνεύματος στον κόσμο της μορφής. Ο Σίβα αντιπροσωπεύει το ανηφορικό ρεύμα, το ρεύμα της απελευθέρωσης. Το τρίγωνο με την κορυφή προς τα πάνω, δείχνει προς την αγνή συνειδητότητα χωρίς καμία ιδιότητα. Εξέλιξη πέρα από τον κόσμο της μορφής, στον υπερβατικό κόσμο. Όσο λειτουργούμε μέσα στον δυαδικό κόσμο, ταυτισμένοι με τον περιορισμένο νου, αυτά τα δύο ρεύματα αποτελούν το αδιάβατο μονοπάτι. Εργαζόμαστε μέσα στο ρεύμα της εκδήλωσης και της απελευθέρωσης. Κάνοντας και μη κάνοντας. Κατοικώντας ταυτόχρονα στο πεπερασμένο και το αιώνιο. Όταν αυτές οι δύο διαστάσεις παντρεύονται σε μια Θεϊκή ενότητα και γίνεται συνειδητό πως είναι ένα, τότε αυτό είναι το Σαμάντι (Samadhi).
Όταν βρίσκονται σε σύνδεση, αντιπροσωπεύουν την ισορροπία και την παράλληλη ύπαρξη αυτών των δύο διαστάσεων, όπως το αστέρι του Δαυίδ ή το σύμβολο αναχάτα (anahata), το οποίο είναι ένα αρχαίο σύμβολο που αντιστοιχεί στην πνευματική καρδιά, τον απρόκλητο ήχο, την υπερβατική πηγή του πρωταρχικού Ωμ το οποίο δημιουργεί τον χορό της ύπαρξης του Σύμπαντος. Λέγεται ότι στο Σαμάντι θα ακούσεις την ουράνια μουσική της ύπαρξης, τη συμπαντική μουσική («musica universalis») ή το φλάουτο του Κρίσνα ή αυτό που ο Πυθαγόρας ονόμασε “η μουσική των σφαιρών”.
Φυσικά όλα αυτά είναι παρομοιώσεις για κάτι που αφυπνίζεται μέσα από τα βάθη της ύπαρξής σου. Κάτι πέρα από τον περιορισμένο νου και τις αισθήσεις. Υπάρχουν πνευματικά συστήματα τα οποία επικεντρώνονται στο άυλο σώμα χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως η παρατήρηση της αναπνοής, αισθήσεις που δουλεύουν με το τσι (chi) ή την πράνα (ζωτική ενέργεια). Που χρησιμοποιούν τεχνικές, πρακτικές και διαδικασίες τις οποίες ο εξαρτημένος νους μπορεί να μάθει. Οτιδήποτε χρησιμοποιεί και εμπλέκει τον περιορισμένο νου έτσι ώστε να συνειδητοποιήσει το Σαμάντι είναι μέρος της Θετικής Οδού (Via Positiva). Αυτό είναι που ονομάζουμε το μονοπάτι της Σάκτι. Και υπάρχουν πνευματικά συστήματα που ασχολούνται με την υπέρβαση του φανερωμένου κόσμου, το οποίο ονομάζουμε το μονοπάτι του Σίβα ή η Αρνητική Οδός (Via Negativa). Φτάνουμε στη συνειδητοποίηση αυτού που είμαστε πέρα από όνομα και μορφή, με το να αποβάλουμε όλα αυτά που δεν είμαστε.
Ο δρόμος προς το Σαμάντι έχει πολλά ονόματα, όπως διαλογισμός, εσωτερική αναζήτηση ή προσευχή. Οι περισσότεροι άνθρωποι που τα εφαρμόζουν αυτά σήμερα χρησιμοποιούν κάποια τεχνική, αλλά η αρχαία μορφή διαλογισμού που οδηγεί στο Σαμάντι στην πραγματικότητα δεν είναι δραστηριότητα, δεν είναι κάτι που κάνεις ή εξασκείς, αλλά είναι η παύση του διαλογιζόμενου, του αναζητητή ή αυτού που πράττει. Ο αληθινός διαλογισμός είναι η ένωση με αυτό που ΕΙΝΑΙ και ξεκινάει να συμβαίνει όταν το Εγώ αποτυγχάνει στην προσπάθειά του να διαλογιστεί και συνειδητοποιεί τους περιορισμούς του. Το Εγώ που εσύ νομίζεις ότι είσαι πρέπει απαραίτητα να αποτύχει σε όλες τις προσπάθειες να διαλογιστεί, έτσι ώστε να συμβεί ο πραγματικός διαλογισμός. Όσο πιο κοντά ερχόμαστε στην αλήθεια τόσο πιο κοντά ερχόμαστε στο Σαμάντι, όσο λιγότερη πράξη υπάρχει, όσο λιγότερη τεχνική υπάρχει. Οι τεχνικές είναι όλες μέρος του παρελθόντος. Εγκαταλείπουμε την πράξη και αυτόν που πράττει, αποβάλουμε την αναζήτηση και τον αναζητητή για να έρθουμε στο χωρίς όρους παρόν.
Κάποιοι δάσκαλοι υπερτονίζουν τις τεχνικές ενώ κάποιοι τις υποτιμούν. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η τεχνική είναι ένα σκαλί. Δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε την τεχνική αλλά δεν προσκολλόμαστε σε αυτήν.
Ο χρόνος έχει δείξει ότι ο τρόπος να συνειδητοποιήσουμε το Σαμάντι είναι μέσω μεγάλων περιόδων πνευματικής άσκησης. Είτε αποκαλείτε αυτήν την πρακτική διαλογισμό, εσωτερική αναζήτηση ή προσευχή υπάρχει μια αλήθεια στην οποία πρέπει κάποιος να αφυπνιστεί. Ο γιόγκι και σοφός Πατάντζαλι (Patanjali), ο οποίος συνέταξε τις σούτρες της γιόγκα (sutras) πριν από 2500 χρόνια, δίδαξε ότι ολόκληρη η προσπάθεια με τη γιόγκα στοχεύει στην παύση της δίνης του μυαλού. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι η παύση του κάρμα, η παύση βαθιά ριζωμένων ασυνείδητων προτύπων τα οποία καθορίζουν τη ζωή κάποιου. Αυτά τα εξαρτημένα πρότυπα ονομάζονται βρίτις (vrittis) στα Σανσκριτικά.
Παρομοίως ο δάσκαλος του Ζεν Ντόγκεν είπε ότι ο διαλογισμός είναι η εγκατάλειψη του νου και του σώματος. Στον Βουδισμό είναι η Νιρβάνα ή Νιρόντα (Nirodha). Είναι η παύση των διακυμάνσεων του περιορισμένου Εγωικού νου, οι οποίες φέρνουν την ταύτιση με την περιορισμένη αίσθηση εαυτού. Στον Χριστιανισμό βρίσκουμε την ίδια διαχρονική διδασκαλία, η οποία όμως εκφράζεται μέσα από μια τελείως διαφορετική παρομοίωση, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα που ήταν γνωστή εκείνη την περίοδο. Η πραγματοποίηση του Σαμάντι με χριστιανικούς όρους είναι το να φτάσεις στο Βασίλειο του Θεού μέσω της συγχώρεσης των αμαρτιών από την πραγμάτωση του Χριστού. Η λέξη σιν (sin-αμαρτία) στα Εβραϊκά σημαίνει “χάνω τον στόχο”, σημαίνει να χάνεις το τώρα, να αναζητάς την ευτυχία στα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου αντί να συνειδητοποιήσεις την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης.
Το να φτάσουμε στο τώρα, στην παρούσα στιγμή, είναι να μάθουμε να εγκαταλείπουμε τις προτιμήσεις του εξαρτημένου νου, να εξαφανίσουμε τις καταστάσεις αντιπαλότητας με το να μην αντιδρούμε σε τίποτα που εμφανίζεται μέσα στο πεδίο αλλαγής. Το να διαλογιζόμαστε είναι να αποδομούμε τον εξαρτημένο εαυτό ή θα μπορούσες να πεις, να ελευθερώσουμε ενέργεια από τον εξαρτημένο εαυτό. Αυτή η αλήθεια βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Θωμά το οποίο λέει: “Αν πραγματώσεις αυτό που βρίσκεται μέσα σου, αυτό που θα πραγματώσεις θα σε σώσει. Αν δεν πραγματώσεις αυτό που βρίσκεται μέσα σου, αυτό που δεν θα πραγματώσεις θα σε καταστρέψει.”
Ένα βουνό μπορεί να είναι προσβάσιμο διαμέσου πολλών μονοπατιών. Κάποιος μπορεί να σκαρφαλώσει απευθείας στην κορυφή ή μερικές φορές είναι καλύτερα να ακολουθήσει μια σπειροειδή πορεία, αλλά στην κορυφή η θέα είναι πάντα η ίδια ανεξάρτητα από το μονοπάτι που ακολουθείς. Οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει χιλιάδες τεχνικές διαλογισμού μέσα στις χιλιετίες, χωρίς να αναφερθούμε στις αμέτρητες στάσεις γιόγκα, άσανας (asanas – θέσεις σώματος), εξειδικευμένη αναπνοή ή πραναγιάμα (pranayama, prana = ζωτική ενέργεια, yama = πειθαρχία, έλεγχος) και οποιαδήποτε ποικιλία τελετής ή πρακτικής που μπορεί κανείς να σκεφτεί.
Αν ο διαλογισμός είναι απλά ένας τερματισμός ή μια παύση, αν είναι απλά η επίτευξη της “ακινησίας” τότε γιατί χρειαζόμαστε τόσες τεχνικές για να το καταφέρουμε; Γιατί δεν μπορούμε απλά να καθίσουμε και να περιμένουμε να κατακαθίσει η λάσπη, όπως διδάσκουν στο Ζεν; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε απλά να σταματήσουμε, δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τις δραστηριότητες του ρόλου μας. Παρόλα αυτά, όπως είπε και ο Einstein: “Παρόλο που η πραγματικότητα είναι απλά μια ψευδαίσθηση, είναι επίμονη.”
Είναι αυτή η επιμονή της ψευδαίσθησης η οποία καθιστά αναγκαία, για τους περισσότερους ανθρώπους, να εισχωρήσουν στο ασυνείδητο. Για να μείνουμε αφυπνισμένοι πρέπει να εξαγνίσουμε το άβαταρ από τις σαμσκάρας (samskaras – εντυπώσεις, αναμνήσεις ή ψυχολογικά αποτυπώματα), από το κάρμα ή τον προγραμματισμό του, έτσι ώστε τα υποσυνείδητα τμήματα του εαυτού να μην καθοδηγούν πλέον την παράσταση. Όταν λέω εξαγνισμός δεν εννοώ ότι το άβαταρ είναι με κάποιο τρόπο κακό ή αρνητικό, απλά εννοώ ότι είναι δυνατό να αποταυτίσουμε την έννοια του εαυτού από αυτό. Και αυτή η διαδικασία αποταύτισης ονομάζεται “εξαγνισμός” ή “καθαρισμός”. Καθαρίζω τον εαυτό μου από τον εαυτό μου. H σάντνα μας (sadhana – ημερήσια πνευματική άσκηση) είναι να ενώσουμε όλες τις πτυχές του εαυτού έτσι ώστε να μην είμαστε διαχωρισμένοι. Εισχωρούμε στο ασυνείδητο με το να δημιουργούμε συνθήκες από τις οποίες δεν μπορεί να ξεφύγει το Εγώ. Είτε αυτό γίνεται με εκτεταμένες περιόδους διαλογισμού ή εσωτερικής αναζήτησης, μέσω εντατικής γιόγκα, Τσίγκονγκ (Qigong), προσευχής ή ασκήσεων αναπνοής, είτε με νηστεία ή ψάλλοντας, ή καταναλώνοντας ενθεογόνες ουσίες, οι οποίες μας ανοίγουν τα ασυνείδητα βάθη του μυαλού, είναι φυσικό να προτιμήσουμε διαφορετικές πρακτικές, τεχνικές και εργαλεία σε διαφορετικά σημεία της πορείας μας.
Οποιαδήποτε κι αν είναι η πρακτική ή τεχνική, ο εξαγνισμός θα συμβεί εφόσον καλλιεργούμε την παρουσία και την ηρεμία του πνεύματος, να βρισκόμαστε εδώ, στο τώρα, καθώς επίσης και την παράδοση σε αυτό που ΕΙΝΑΙ. Τότε συνεχίζουμε να ξελύνουμε τους καρμικούς κόμπους, οι οποίοι δημιουργούν ταυτοποίηση με το άβαταρ.
Εγκαταλείπουμε την κρίση κάθε αισθήματος ή σκέψης ως καλή ή κακή, διεισδύοντας όλο και βαθύτερα στο αισθητικό πεδίο αντιλαμβανόμενοι ολοένα και πιο αμυδρά φαινόμενα και συνειδητοποιώντας τι είναι αυτό που αναδύεται, ώστε υπάρχει μια συγχώνευση με το αντικείμενο του διαλογισμού. Γινόμαστε η αναπνοή. Γινόμαστε η στάση της γιόγκα. Γινόμαστε η ψαλμωδία. Γινόμαστε το άβαταρ. Σε κάθε περίπτωση η ένωση με το πεδίο ζωτικής ενέργειας, σε αυτό που αποκαλείται Σάβακαλπα (Savikalpa) Σαμάντι ή Σαμπρατζνάντα (Samprajnada) Σαμάντι, δηλαδή Σαμάντι «με σπόρο», έναν σπόρο μοτίβου, έναν σπόρο μορφής, έναν σπόρο εξαρτημένης εγκεφαλικής δραστηριότητας, καρμικής δραστηριότητας. Εφόσον υπάρχει ένας σπόρος προσκόλλησης, ασυνείδητης εγκεφαλικής δραστηριότητας, διαχωρισμού ανάμεσα στους εσωτερικούς και εξωτερικούς κόσμους, τότε ο τελικός στόχος δεν θα επιτευχθεί. To Σάβακαλπα Σαμάντι είναι ένα προκαταρκτικό Σαμάντι, γνωστό και ως τζάνα (jhana) ή ντιάνα (dhyana). Είναι η κάθαρση του κάρμα μέσα στη δομή του εαυτού, μια ενεργειακή προετοιμασία του οχήματος για τον αφυπνισμό της πραγματικής φύσης, η οποία πραγματοποιείται μέσω της απραξίας, μέσω της παύσης της δραστηριότητας του νου.
Το μυαλό σας είναι σαν μια λίμνη και οι σκέψεις σας σαν κύματα ή ρυτιδώσεις πάνω σε αυτήν τη λίμνη.
Για να κάνεις μια λίμνη να παραμείνει ακίνητη τι μπορείς να κάνεις;
Οτιδήποτε και να κάνεις θα δημιουργήσει περισσότερα κύματα, δεν μπορείς να τα εξομαλύνεις ή να τα κάνεις να παραμείνουν ακίνητα.
Η λίμνη αποκτά ηρεμία μόνο όταν αποβάλεις οποιαδήποτε προσπάθεια, οποιoδήποτε αγώνα, οποιαδήποτε κίνηση, συνειδητοποιώντας ότι η φυσική κατάσταση δεν είναι κάτι που κάνεις, είναι η αναγνώριση αυτού που είσαι πέρα από την κίνηση του μυαλού και των αισθήσεων. Ποιος κινεί το μυαλό; Αναγνώρισε ποιος επιλέγει. Είναι μόνο το ίδιο το μυαλό το οποίο επιλέγει, είναι μόνο το ίδιο το μυαλό το οποίο κινείται.
Είναι μόνο το ίδιο το μυαλό το οποίο προσπαθεί να ακινητοποιήσει το μυαλό.
Ακούγοντας αυτά τα λόγια το περιορισμένο μυαλό πιθανώς θα αποπροσανατολιστεί και θα αναρωτηθεί: “τι να κάνω;” Απλά επιτρέψτε αυτόν τον αποπροσανατολισμό. Αντιληφθείτε τον αληθινό Εαυτό. Αντιληφθείτε την επίγνωση συνειδητοποιώντας τη συνειδητότητα.
Μείνετε μαζί της ώσπου να γίνει αυτή η πραγματικότητά σας.
Στην αρχή όταν προσπαθήσετε να παρατηρήσετε την επίγνωση θα δείτε μόνο τον ψεύτικο εαυτό, μόνο τις κινήσεις του νου.
Όταν λέω να αντιληφθείς τον αληθινό Εαυτό, δεν πρόκειται για στροφή ή κίνηση, δεν είναι σαν να κατευθύνεις μια κάμερα σε ένα καινούριο αντικείμενο αλλά η εγκατάλειψη ή η παύση του ενδιαφέροντος ή της προσκόλλησης στις κινήσεις του νου.
Υπάρχουν 2 κύριοι κόμποι οι οποίοι μας δένουν στην ταύτιση με τον ψεύτικο εαυτό. Το σώμα αναζητά την άνεση και ο νους θέλει να γνωρίζει. Το σώμα είναι προσκολλημένο στις αισθήσεις της απόλαυσης και της αποφυγής του πόνου. Όλα τα σάντνα (sadhana) ή οι πνευματικές πρακτικές οι οποίες οδηγούν στο Σαμάντι περιλαμβάνουν δύο θεμελιώδη πράγματα: Πρώτο, την εγκατάλειψη της δυαδικότητας της άνεσης και της ταλαιπωρίας. Και δεύτερο, την είσοδο σε μια “δεν γνωρίζω” νοητική κατάσταση. Βαθιά εσωτερική παράδοση, ενεργειακή παράδοση, έτσι ώστε να παραμένεις στο παρόν χωρίς σκέψη και να έχεις επίγνωση χωρίς τη διαδικασία της επιλογής.
Ο Σωκράτης, που θεωρήθηκε ο σοφότερος της εποχής του, είναι διάσημος για το ρητό: “Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα”. Αυτό είναι το παράδοξο του Σωκράτη. Η υιοθέτηση ενός νου που “δεν γνωρίζει” είναι η πύλη για το Σαμάντι.
Περίμενε, παράμεινε ατάραχος χωρίς ελπίδα, χωρίς σκέψη, γιατί η ελπίδα θα βασιστεί σε μια ιδέα και θα διατηρήσει τη ροή της ενέργειας προς το εξαρτημένο μυαλό.
Ο Τ.Σ. Έλιοτ έγραψε: «Είπα στην ψυχή μου, μείνε ατάραχη και περίμενε χωρίς ελπίδα, γιατί η ελπίδα θα ήταν ελπίδα για λάθος πράγμα. Περίμενε χωρίς σκέψη, γιατί δεν είσαι έτοιμη για σκέψη».
Τη στιγμή που έχεις μια ελπίδα, ένα κίνητρο ή μια σκέψη είναι η στιγμή στην οποία καταπιάνεσαι για ακόμα μια φορά με το εξαρτημένο μυαλό.
Στη “Θεία Κωμωδία” ο Δάντης έγραψε για μια επιγραφή στην είσοδο της κόλασης. “Εγκατέλειψε κάθε ελπίδα εσύ που εισέρχεσαι εδώ”.
Για την ακρίβεια είναι μια πολύ πρακτική οδηγία. Θα ήταν μια σπουδαία υπενθύμιση αν τοποθετούνταν στην πόρτα κάθε κέντρου διαλογισμού, άσραμ (ashram), εκκλησίας ή ναού. Οποιαδήποτε και αν είναι η ελπίδα σου, βασίζεται σε παρελθοντική μάθηση. Η ελπίδα είναι ένα είδος γνώσης που κρατάει την Εγωική δομή σε αναζήτηση, εξερεύνηση και πράξη. Όταν ασχολούμαστε με τη σάντνα (sadhana) μας, την πνευματική πρακτική η οποία οδηγεί στο Σαμάντι, τότε πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε ελπίδα, όλες τις προβολές στο μέλλον, αποδεχόμενοι πως ούτε καν ξέρουμε σε τι να ελπίσουμε. Αυτό είναι μια στάση ταπεινότητας του Εγώ. Όταν εγκαταλείπουμε την ελπίδα, εγκαταλείπουμε, επίσης, και τον φόβο. Η ελπίδα και ο φόβος είναι η προβολή του νου στο μέλλον. Η εσωτερική καλωδίωση που μας δένει στην ταύτιση. Η ελπίδα είναι λαχτάρα, ο φόβος είναι αποστροφή. Αν παραμείνουμε στο τώρα βιώνοντας αυτήν τη στιγμή όπως είναι, τότε πού είναι η ελπίδα ή ο φόβος; Η πνευματική μας εργασία είναι να ξεθάψουμε και να λύσουμε τους κόμπους που μας δένουν στην ταύτισή μας με τον ρόλο μας. Κινούμαστε πέρα από την άνεση και την ταλαιπωρία, εισερχόμενοι στο σύννεφο της μη γνώσης. Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε και μέσω γνωστών πρακτικών αλλά και μέσω της καθημερινότητάς μας.
Το να διαλογιστείς, το να γνωρίσεις τον Εαυτό σου είναι να “καίγεσαι” στο τώρα.
Να κάψεις τα πρότυπά σου, τις προτιμήσεις σου.
Και δεν είναι κάτι ξεχωριστό από τη ζωή σου. Το να μπορείς να αποβάλεις τα πρότυπά σου, τις αντιδράσεις σου και τις κρίσεις σου καθώς τα βιώνεις, να σταματήσεις τον αγώνα, είναι η βαθύτερη πρακτική. Αυτή είναι η μόνη μάχη που κερδίζεις, με το να παραδοθείς, να πεθάνεις στο πεδίο της μάχης. Οικειοθελώς να σκαρφαλώσεις στον σταυρό.
Μερικοί άνθρωποι είναι έτοιμοι για τα υψηλότερα διδάγματα στον διαλογισμό και την εσωτερική αναζήτηση, την απλή και ξεκάθαρη αλήθεια. Θα ακούσουν το ντάρμα (Dharma – συμπαντικός νόμος) και θα καταλάβουν αμέσως. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν φροντισμένο στεγνό ξύλο και είναι έτοιμοι να κάψουν τους εαυτούς τους, απλά χρειάζονται τη σπίθα. Άλλοι άνθρωποι φαίνεται να χρειάζονται περισσότερη προετοιμασία. Είναι σαν υγρό ξύλο και χρειάζονται κάποιο χρόνο να στεγνώσουν πριν αναφλεχθούν. Χρειάζονται τεχνικές και πρακτικές ώστε να χαλαρώσουν τα δεσμά της δομής του εαυτού, να απελευθερωθούν από τις σαμσκάρας (ψυχολογικά αποτυπώματα – samskaras). Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν και αυτή η πεποίθηση το δημιουργεί ακριβώς έτσι.
Οι πρακτικές και οι τεχνικές είναι σαν σκαλοπάτια. Σαν να χρησιμοποιείς ένα αγκάθι για να αφαιρέσεις ένα αγκάθι ή χρησιμοποιείς ένα πρότυπο για να αφαιρέσεις ένα πρότυπο. Οι πνευματικές πρακτικές, όπως η απαγγελία λέξεων, η εφαρμογή μιας τεχνικής ή οποιοδήποτε αποτέλεσμα μάθησης, είναι απλά απομίμηση, είναι κάτι επαναλαμβανόμενο και μαθημένο. Επειδή όλες οι τεχνικές είναι μαθημένα πρότυπα του νου, η πρακτική αυτή καθεαυτή δεν θα οδηγήσει ποτέ πέρα από τον νου, στο Σαμάντι. Θα παραμείνεις στο πρότυπο σε μια ρομποτική, επαναλαμβανόμενη κατάσταση. Πρέπει να διατηρούμε μια χαλαρή σχέση με την τεχνική επιτρέποντας στην εσωτερική ενέργεια να ρέει ανεμπόδιστα. Όταν βρίσκεσαι απορροφημένος στην εσωτερική ενέργεια, τότε η μαθημένη συμπεριφορά αποβάλλεται.
Η μαθημένη συμπεριφορά, ο ασυνείδητος προγραμματισμός δημιουργήθηκε εξαιτίας ατελών εμπειριών. Όποτε έχουμε μια ατελή εμπειρία, δημιουργεί μια εντύπωση στον νου, δημιουργεί ένα μικρό πρόγραμμα στο ασυνείδητο. Αυτός ο προγραμματισμός ή μάθηση προέρχεται από τραύματα ή απλά εμπειρίες από τις οποίες αποστασιοποιηθήκαμε επειδή ήταν πολύ οδυνηρές. Η δομή του εαυτού μας αποτελείται από χιλιάδες μικρά προγράμματα, τα οποία πραγματώνονται εξαιτίας ατελών εμπειριών. Αυτές οι εντυπώσεις στην μνήμη δεν αποθηκεύονται μόνο στον εγκέφαλο αλλά και στα ενεργειακά συστήματα του σώματος διαμέσου του νευρικού συστήματος, του φάσια (fascia – συνδετικού ιστού) και πολλών ενεργειακών δικτύων, των νάντις ή μεσημβρινών (nadis or meridians). Αυτά τα προγράμματα χρειάζονται ενέργεια για να λειτουργήσουν. Αν η ενέργεια είναι παγιδευμένη στο ασυνείδητο, τότε είναι σα να αφήνεις ανοιχτές εφαρμογές στο κινητό σου, οι οποίες αποφορτίζουν τη μπαταρία. Η σάντνα μας (sadhana – ημερήσια πνευματική πρακτική μας) είναι σα να μαθαίνουμε να τερματίζουμε τις εφαρμογές στο κινητό μας.
Για να απελευθερωθούμε, φέρνουμε τη συνειδητοποίησή μας στις λεπτότερες αισθήσεις, στα πεδία μεταβαλλόμενων φαινομένων ή της ενέργειας μέσα μας χωρίς να αντιδρούμε σε οποιαδήποτε σκέψη ή συναίσθημα το οποίο αναδύεται. Με το να αποβάλλουμε τις προτιμήσεις της Εγωικής δομής, κινούμενοι πέρα από αυτό στο οποίο νιώθουμε άνετα ή άβολα.
Οτιδήποτε στον εξωτερικό κόσμο μας ωθεί προς τη λάθος κατεύθυνση. Η κοινωνία μάς υπαγορεύει να μουδιάσουμε τον πόνο μας, να αναζητήσουμε την άνεση. Ο εσωτερικός δρόμος είναι ο εξωτερικός. Ο εξωτερικός δρόμος είναι ο εσωτερικός. Χρειάζεται να στραφούμε προς τον πόνο μας. Απελευθερωνόμαστε από τα σαμσκάρας (ψυχολογικά αποτυπώματα – samskaras) με το να έχουμε μια ολοκληρωμένη εμπειρία, με το να νιώθουμε χωρίς να αντιδρούμε. Με το να καιγόμαστε μέσα σε αυτό. Έχουμε μια ολοκληρωμένη εμπειρία του αισθήματος, χωρίς το συναίσθημα.
Τα συναισθήματα είναι αντιδράσεις, είναι αισθήματα πλεγμένα με σκέψεις. Αποβάλλοντας το συστατικό της σκέψης παραμένουμε με το καθαρό αίσθημα, την ανεπεξέργαστη αίσθηση. Έχει ειπωθεί ότι ο δρόμος για την απελευθέρωση δεν έχει να κάνει με το να νιώθουμε καλύτερα αλλά με το να γίνουμε καλύτεροι στο να νιώθουμε. Τα απόλυτα παραδείγματα για αυτό είναι ο Ιησούς στον σταυρό ή ο διαλογισμός του Βούδα που τον οδήγησε στη Φώτιση.
Είναι η αντιμετώπιση του βαθύτερου πόνου μας, του μεγαλύτερου φόβου μας, η αποβολή της ιδέας της γνώσης και της κρίσης του καλού και του κακού.
Η αφύπνιση είναι απλά το αρχικό βήμα σε μια επιταχυνόμενη διαδικασία εσωτερικής ανάπτυξης, της καλλιέργειας του εσωτερικού λωτού, του να γίνουμε μια ζωντανή γέφυρα, του να εξαγνίσουμε το ανθρώπινο δοχείο για να φιλοξενήσει Θεία Συνειδητότητα.
Η ενέργεια είναι σαν τη Στήλη της Ροζέτας (Rosetta Stone) για τις πνευματικές πρακτικές. Αν καταλάβεις πως δουλεύει η ενέργεια, καταλαβαίνεις τη χρησιμότητα της πρακτικής. Κάθε τεχνική ή πρακτική διακόπτει το πρότυπο του ΕΣΥ. Χρησιμοποιείς ένα μαθημένο πρότυπο για να διακόψεις μαθημένα πρότυπα. Πρέπει να είστε πρόθυμοι να απαλλαγείτε από την τεχνική όταν έχει εκπληρώσει τον στόχο της, αλλιώς θα δημιουργήσετε μια ταυτότητα γύρω της και μια νέα πνευματικοποιημένη δομή εαυτού.
Για να φτάσουμε στα βαθύτερα επίπεδα διαλογισμού πρέπει να αποβάλλουμε όλα αυτά που νομίζουμε ότι ξέρουμε για τον διαλογισμό. Οι αρχαίοι όροι για τον διαλογισμό τζάνα, ντιάνα, ζεν ή τσεν (jhana dhyana, zen or chan) αναφέρονται σε μια μορφή εσωτερικής διάλυσης, έναν τύπο αφομοιωτικού διαλογισμού, μια μετάλλαξη ή εσωτερικό εξαγνισμό της Εγωικής μάθησης.
Η αρχαία έννοια της λέξης τζάνα σχετίζεται με τη λέξη τζαπέτι (Jhapeti), της γλώσσας Πάλι, που σημαίνει “αναφλέγω”. Είναι το κάψιμο της μίανσης, της αμαρτίας ή των σαμσκάρας. Είναι το κάψιμο της ταύτισης με τον ψευδή εαυτό, το κάψιμο της πλάνης, το κάψιμο όλων των προτιμήσεων μέσα από τις οποίες δημιουργείται το οικοδόμημα του Εγώ, που οδηγούν στην απελευθέρωση και εκδήλωση της εσωτερικής ενέργειας. Το άτομο αποδέχεται ήρεμα αυτό που ΕΙΝΑΙ, παραδομένο σε αυτό που ΕΙΝΑΙ, προσέχοντας αυτό που ΕΙΝΑΙ.
Η αφύπνιση στην πραγματική μας φύση μπορεί να συμβεί σταδιακά μέσα από τα στάδια του τζάνα, καθώς η ταύτιση με τις διάφορες διαδικασίες του εξαρτημένου νου αποβάλλονται ή μπορεί να συμβεί στιγμιαία. Αυτό ονομάζεται σατόρι (satori) στη διδασκαλία του Ζεν.
Η πιο αγνή διδασκαλία μεταδίδεται στη σιωπή, αλλά με τον κόσμο έτσι όπως είναι σήμερα, πολύ λίγοι θα καταλάβουν ή θα πλησιάσουν αυτή την πηγή της σιωπής.
Υπάρχει μια διάσημη διδαχή του Βούδα Γκαουτάμα (Gautama Buddha), η οποία ονομάζεται “Το κήρυγμα του λουλουδιού” (The flower sermon). Το κήρυγμα είναι η προέλευση του Βουδιστικού διαλογισμού. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι η προέλευση του Ζεν. Το Ζεν είναι η απευθείας μετάδοση της αλήθειας. Στο “κήρυγμα του λουλουδιού” ο Βούδας απλά κράτησε ψηλά ένα άσπρο λουλούδι. Βρισκόταν σε αδιαμεσολάβητη παρουσία με το λουλούδι εναρμονισμένος με την αληθινή του φύση. Αυτή ήταν ολόκληρη η διδασκαλία. Αντί να δώσει μια μακροσκελή σάτσανγκ (satsang), διάλεξη με λέξεις, απλά άφησε τους μαθητές να καθίσουν με το λουλούδι για ολόκληρο το μάθημα. Μόνο ένας μαθητής έλαβε το μήνυμα που ήθελε να μεταδώσει. Μόνο ένας μαθητής το κατάλαβε. Για να λάβεις ένα τόσο λεπτό μήνυμα χρειάζεται ένας λεπτός νους.
Οι μεγαλύτερες αλήθειες μεταδίδονται στην σιωπή. Πώς μπορούμε να λάβουμε αυτό το μήνυμα του νου του Βούδα; Πώς μπορούμε να λάβουμε αυτό που ήδη έχουμε; Αυτό που ήδη είμαστε;
Η πρωταρχική συνειδητότητα βρίσκεται παντού, όταν έχουμε “μάτια που βλέπουν” και πουθενά συγκεκριμένα. Όταν αφυπνιστούμε, η αλήθεια είναι τόσο απλή για να τη δεις, που δεν χρειάζεσαι τον νου. Το μυαλό ψάχνει και αναζητά. Όταν εγκαταλείψουμε αυτή την κίνηση, όταν αυτή η κίνηση καεί τότε αυτό που μένει είναι η αλήθεια.
Είσαι ήδη αυτό που ψάχνεις, αλλά έχεις ταυτιστεί με τον ψευδή εαυτό.
Πρόσεξε το λουλούδι και παρατήρησε ποιος ή τι παρατηρεί το λουλούδι. Τι είναι αυτό που διαχωρίζει τον παρατηρητή και αυτό που παρατηρείται; Ο διαλογισμός ή τζάνα είναι να βρίσκεσαι στο παρόν εδώ και τώρα, χωρίς τη μεσολάβηση εικόνων στο μυαλό, ιδεών και εννοιών. Αν η αντίληψη είναι απόλυτα παρούσα έτσι ώστε να μην υπάρχει άλλο “γνωρίζω” ακόμα και στο ασυνείδητο, τότε δεν υπάρχει πλέον παρατηρητής και παρατηρούμενος. Δεν υπάρχει πλέον σχέση ανάμεσα σε σένα και οτιδήποτε. Δεν υπάρχει πλέον λουλούδι και ξεχωριστός παρατηρητής.
Είναι μόνο το περιορισμένο μυαλό το οποίο βλέπει πράγματα. Η δραστηριότητα του περιορισμένου νου είναι η δημιουργία των πραγμάτων, η δημιουργία της εμπειρίας του χωροχρόνου, η δημιουργία της δυαδικότητας, του βιώματος και αυτού που το βιώνει.
Είναι δυνατόν να αφυπνιστείς εδώ και τώρα σε μια βαθιά διάσταση αταραξίας πέρα από τον νου. Δεν αποστρεφόμαστε από τον νου αλλά τον αφήνουμε να υπάρχει ακριβώς όπως είναι χωρίς όμως να παρασυρόμαστε από τον νου.
Μην προσπαθήσετε να αναλύσετε αυτές τις λέξεις, αυτές δεν είναι έννοιες. Αν η παρουσία συνειδητοποίησε τον εαυτό της ακούγοντας αυτές τις ενδείξεις, μην επιτρέψετε στον νου να ασχοληθεί. Αμέσως μόλις λάβετε αυτή τη μετάδοση, σταματήστε αυτό το βίντεο και εναρμονιστείτε με την επίγνωση ως επίγνωση.
Η σιωπή είναι η σπουδαιότερη διδασκαλία, η πιο αγνή διδασκαλία. Η αμέσως καλύτερη διδασκαλία είναι να κατευθυνθείς απευθείας στο ανεξιχνίαστο. Αυτή η επόμενη διδασκαλία απέκτησε πολλά ονόματα στο πέρασμα του χρόνου. Κατευθύνει προς τον υπερβατικό Εαυτό ή καθαρή Συνειδητότητα. Στον Βουδισμό ονομάζεται Πράτζνα Παραμίτα (Prajna Paramita), η Απόλυτη Γνώση, η Τέλεια Σοφία, η οποία διαφέρει από τη συνηθισμένη γνώση ή τη μαθημένη γνώση. Είναι αυτό που συνειδητοποιείται μέσα από το 8ο μέλος της γιόγκα όπως περιγράφεται από τον Πατάντζαλι (Patanjali – αρχαίος σοφός). Στον Σαϊβισμό (Shaivism – Ινδική παράδοση στην οποία λατρεύεται ο Shiva) αυτή η αφύπνιση θα μπορούσε να περιγραφεί ως ενότητα με τον Ίσβαρα (Ishvara) ή Σίβα (Shiva), τα οποία είναι ονόματα για την απόλυτη συνειδητότητα.
Στις δυτικές μυστικιστικές παραδόσεις ο όρος ένωσις ή αποφατικισμός έχουν χρησιμοποιηθεί για να αναφερθούν στην ενότητα με το Ένα. Ο Πλωτίνος είπε ότι το Ένα υπερβαίνει όλα τα όντα, αλλά και ενυπάρχει σε αυτά.
Στη Θιβετιανή διδασκαλία Ζόξσεν (Dzogchen) περιγράφεται ως η φυσική πρωταρχική κατάσταση της (ανθρώπινης) ύπαρξης. Χρησιμοποιούν την λέξη Ρίκπα (Rigpa) για να αναφερθούν στο έδαφος της ύπαρξης. (έδαφος = πρωταρχική κατάσταση)
Στον Σουφισμό είναι το “μυστικό των μυστικών”, το οποίο συνειδητοποιείται μέσα από τη φανά (fana), που σημαίνει εκμηδενισμός ή να μαθαίνεις τον θάνατο πριν πεθάνεις.
Στη Μαχαμούντρα (Mahamudra) είναι η μεγάλη σφραγίδα ή μεγάλο αποτύπωμα, η συνειδητοποίηση της φυσικής κατάστασης, η πρωταρχική αντίληψη, η κενότητα, απόλυτη, καθαρή και διάφανη χωρίς ρίζα.
Μην ακούτε αυτές τις λέξεις με τον νου, αλλά αναγνωρίστε μέσα στα βάθη της συνείδησης αυτό στο οποίο δείχνουν.
Η αλήθεια του ποιος ή τι είσαι, η αλήθεια η οποία υπερβαίνει τον περιορισμένο νου δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από τα μέσα του περιορισμένου νου. Το σημείο αταραξίας δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω κίνησης.
Αν θέλεις να αντιληφθείς το σημείο αταραξίας που βρίσκεται πέρα από τη σκέψη, παραιτήσου από κάθε ενδιαφέρον στις σκέψεις και στα αισθήματα, όλες τις προτιμήσεις, όλα τα φαινόμενα τα οποία παράγονται από τον νου και τις αισθήσεις, και ξεκουράσου στη γυμνή επίγνωση.
Οι σκέψεις και τα αισθήματα είναι ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο πεδίο φαινομένων. Αυτό που δεν μεταβάλλεται είναι η επίγνωση αυτού του πεδίου αλλαγών. Συνήθως βρισκόμαστε τόσο μπλεγμένοι στο πεδίο αλλαγών, αφοσιωμένοι στα αντικείμενά του, που αγνοούμε την επίγνωση. Για να συνειδητοποιήσουμε το Σαμάντι, σταματάμε να κυνηγάμε οτιδήποτε μέσα στο πεδίο αλλαγών, οποιαδήποτε σκέψη και παραμένουμε ήρεμοι ως επίγνωση. Σταματάμε να αντιδράμε στις σκέψεις και τα αισθήματα. Όλα τα βάσανα οφείλονται στο ότι πιστεύουμε τις σκέψεις μας.
Παρατηρείστε τη συνήθεια του μυαλού να κρίνει ή να βάζει ταμπέλες σε οποιαδήποτε σκέψη ή αίσθημα ως καλό ή κακό. Επιτρέπουμε σε κάθε σκέψη και αίσθημα να υπάρχει όπως είναι. Δεν απωθούμε τίποτα και παρόλα αυτά δεν μπλεκόμαστε σε σκέψεις και δεν αγκιστρωνόμαστε στο περιεχόμενό τους. Με αυτό τον τρόπο πλησιάζουμε το απόλυτο μέσω της αρνητικής οδού “via negativa”. Οτιδήποτε αναδύεται, συνειδητοποιούμε “όχι αυτό, όχι εκείνο, όχι αυτό, όχι εκείνο”. Μέσω της αρνητικής οδού, κάποιος συνειδητοποιεί πως οτιδήποτε αναδύεται δεν είσαι εσύ. Συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι τίποτα. Η σοφία του μη εαυτού.
Μέσω της θετικής οδού κάποιος συνειδητοποιεί πως οτιδήποτε αναδύεται ΕΙΝΑΙ εσύ. Αυτό είναι η αγάπη, μια ενεργειακή σύνδεση ή συγχώνευση. Και οι δύο αλήθειες συνυπάρχουν ταυτόχρονα.
Η μορφή είναι ακριβώς η κενότητα, η κενότητα είναι ακριβώς η μορφή.
Υπάρχει ένα ρητό στο Ζεν: “Στην αρχή του μονοπατιού τα βουνά είναι βουνά και τα ποτάμια είναι ποτάμια. Μετά από κάποια συνειδητοποίηση, τα βουνά δεν είναι πλέον βουνά και τα ποτάμια δεν είναι πλέον ποτάμια. Αλλά όταν η τελική αλήθεια αποκαλυφθεί, τα βουνά και τα ποτάμια ΕΙΝΑΙ. Τι άλλαξε σε αυτό το ταξίδι; Το βουνό και το ποτάμι παραμένουν όπως πάντα ήταν. Αυτό που έχει απορριφθεί είναι η ιδέα σου για το βουνό και το ποτάμι. Αυτό που έχει απορριφθεί είναι η δίνη του νου που μεσολαβεί, που δημιουργεί την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού ανάμεσα σε σένα και τον κόσμο.
Η συνειδητοποίηση του Σαμάντι δεν απαιτεί την επίτευξη κάποιας εξαιρετικής κατάστασης. Ούτε όμως απαιτεί να μείνεις στην συνηθισμένη νοητική κατάσταση. Μόνο ο περιορισμένος ή Εγωικός νους είναι αυτός που κάνει διακρίσεις σε συνηθισμένο και ασυνήθιστο.
Η τούρια (turiya), η κατάσταση της μη κατάστασης, κάποιες φορές καλείται η τέταρτη κατάσταση, είναι η μη-δυαδική πραγματικότητα. Είναι υπερβατική και ενυπάρχουσα εσωτερικά. Είναι το «έδαφος της ύπαρξης» (πρωταρχική κατάσταση), το σιντριβάνι όλης της αλήθειας. Η προσπάθειά σου να φτάσεις σε μια κατάσταση είναι μια κίνηση του νου. Για να συνειδητοποιήσεις το «έδαφος της ύπαρξης» δεν χρειάζεται να υπερβείς το υλικό και να ζεις στο λεπτοφυές ή το αιτιατό πεδίο. Όλες αυτές οι διαστάσεις του εαυτού σου συνυπάρχουν. Χονδροειδές, λεπτοφυές και αιτιατό υπάρχουν εδώ και τώρα. Είναι μόνο ο περιορισμένος νους που δημιουργεί τον διαχωρισμό.
Για να συνειδητοποιήσεις το Σαμάντι δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις να καταφέρεις κάτι. Είναι η παραίτηση κάθε ενδιαφέροντος για τις σκέψεις καθώς παραμένεις σε πλήρη επίγνωση, πλήρη συνειδητοποίηση, πλήρως αφυπνισμένος/η, χωρίς αντίδραση, χωρίς πράξη. Χωρίς το μυαλό να κινείται αλλά και χωρίς να καταπιέζεται.
Για να έχεις επίγνωση, για να εστιάζεις πλήρως σε αυτό που συμβαίνει, χωρίς τη μεσολάβηση της Εγωικής εξάρτησης, χωρίς έννοιες, χωρίς έλεγχο, χειραγώγηση ή παραμόρφωση, χωρίς το φιλτράρισμα του περιορισμένου νου, είναι το να είσαι παρών χωρίς να επιλέγεις. Παρών χωρίς να επιλέγεις και επομένως χωρίς αυτόν που επιλέγει.
Θα μπορούσες να το πεις “μυαλό-καθρέφτη”, τον νου ενός αρχάριου χωρίς μνήμη ή παρελθόν. Έναν ανοιχτό ή διάφανο νου. Κάνοντας την κάθε στιγμή να είναι καινούρια.
Κάθε φορά που ο νους κινείται ασυνείδητα, ακόμα και η μικρότερη κίνηση, οφείλεται στο φιλτράρισμα των συνθηκών της περιορισμένης δομής του εαυτού. Οποτεδήποτε ο νους κινείται ασυνείδητα, οφείλεται σε κάποια έλλειψη ικανοποίησης, η οποία ονομάζεται ντούκα (dukkha) στις αρχαίες παραδόσεις. Πώς μπορώ να απαλλαγώ από τη ντούκα; Πώς μπορώ να απαλλαγώ πλήρως από την έλλειψη ικανοποίησης; Άκουσε προσεκτικά. Για τον περιορισμένο νου υπάρχει ένα παράδοξο. Ο περιορισμένος Εγωικός νους ακούει την ερώτηση και θέλει να μάθει πώς, πώς θα το καταφέρει, αλλά αυτός ο περιορισμένος νους δεν μπορεί να το κάνει. Ο περιορισμένος νους πάντα θα αποτυγχάνει σε οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει να πραγματοποιήσει το Σαμάντι. Πρέπει να αποτύχει.
Ο περιορισμένος νους δεν αφυπνίζεται.
Η πρωταρχική επίγνωση αφυπνίζεται από την ταύτισή της με τον περιορισμένο νου.
Ο περιορισμένος νους πάντα θα αποτυγχάνει σε οποιαδήποτε προσπάθεια να συνειδητοποιήσει την ακινησία, επειδή ο νους είναι κίνηση.
Ο νους αυτός καθεαυτός ΕΙΝΑΙ κίνηση και αυτή η κίνηση δημιουργεί την εμπειρία του χώρου και του χρόνου. Δημιουργεί διαχωρισμό. Είναι μια αέναη διαδικασία πράξης.
Στο αδιάβατο μονοπάτι αφυπνιζόμαστε από την ταύτιση με τον χαρακτήρα που πράττει, για να αναγνωρίσουμε τη διάσταση της Ύπαρξης.
Στο Σαμάντι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο “Πράττω” και στο “Υπάρχω” εγκαταλείπεται. Ο διαχωρισμός είναι απλά μια ακόμα νοητική διαδικασία. Όταν δεν υπάρχει σκέψη μέσα στην εξαρτημένη Εγωική δομή, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα.
Το Εσύ που νομίζεις ότι είσαι είναι μια διαδικασία, μια συνεχής κίνηση Εγωικής σκέψης, μια συλλογή προτύπων και προτιμήσεων. Αυτό το ΕΣΥ πρέπει να πεθάνει. Το παθολογικό πρότυπο του ΕΣΥ πρέπει να τερματιστεί προκειμένου να πραγματοποιηθεί το Σαμάντι. Άφησέ το αυτό να εμπεδωθεί μέσα σου.
[Asatoma Sat Gamaya (Σανσκριτικά) “Οδήγησέ με από το μη αληθές στο Αληθές” Tamaso Ma Jyotir Gamaya “Οδήγησέ με από το σκοτάδι στο Φως”.]
Το να αφυπνιστείς είναι να αναγνωρίσεις τη φύση των ανθρώπινων δεινών, της ανθρώπινης κατάστασης. Είναι η αναγνώριση του ΠΟΙΟΣ ή ΤΙ υποφέρει.
Δεν υπάρχει τεχνική για τη συνειδητοποίηση της πρωταρχικής επίγνωσης. Καμία διαδικασία που μπορεί να μαθευτεί. Καμία τυποποιημένη πρακτική που μπορεί να εφαρμοστεί.
Αυτό στο οποίο θέλω να φτάσω μπορώ να το λάβω σε μια στιγμή, με μια έκλαμψη. Είναι ακριβώς η αποβολή όλων των τυποποιήσεων, όλης της γνώσης και όλης της πράξης, όλων των Εγωικών σχεδίων, που δημιουργούν τις ευνοϊκές συνθήκες ώστε η πρωταρχική συνειδητότητα να αφυπνισθεί.
Αν προσπαθήσω να σας πω πώς να είστε σε επίγνωση, τότε θα δώσετε προσοχή στις λέξεις μου ή θα κάνετε κάτι που σας είπα, αντί να παρατηρείτε αυτό που συμβαίνει στο Τώρα. Θα πρέπει να γίνετε τόσο συνειδητοί σε αυτό που είναι, να αποκτήσετε τέτοια οικειότητα με την ύπαρξη ώστε να μην υπάρχει προτίμηση, κανένας εαυτός ή Εγώ μέσα σε αυτό. Κατοικείτε ή συγχωνεύετε τη συνειδητότητα μέσα σε αυτό που συμβαίνει. Όταν η Εγωική δραστηριότητα αποβάλλεται, γίνεστε αυτό που αναδύεται. Για την ακρίβεια αυτό δεν είναι αλήθεια. Πιο σωστά, είναι η ψευδαίσθηση του διαχωρισμού αυτό που αποβάλλεται. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν υπήρξαμε διαχωρισμένοι.
Οι πνευματικοί δάσκαλοι έχουν δώσει την οδηγία για να φτάσεις στο Σαμάντι: “Μείνε ακίνητος και γνώρισε”. Μείνε ακίνητος και γνώρισε τον αληθινό Εαυτό, την πρωταρχική επίγνωση πέρα από όνομα και μορφή. Μείνε ατάραχος και γνώρισε ότι είσαι Θεός, ο αληθινός Εαυτός, η φύση του Βούδα.
Τι ακριβώς εννοούν; Τι είναι αυτό που μένει ακίνητο;
Προφανώς κανενός το φυσικό σώμα δεν μπορεί να παραμείνει εντελώς ακίνητο υπάρχοντας μέσα στον χώρο και τον χρόνο, επειδή ο ίδιος ο χωροχρόνος είναι κίνηση. Ο χωροχρόνος είναι νους. Το σύμπαν είναι Μέγας Νους ή Λόγος. Η πρώτη Ερμητική αρχή είναι: “Το όλον είναι νους, το σύμπαν είναι νοητικό”. Αν το σύμπαν είναι νους και ο νους είναι κίνηση, πώς μπορώ να είμαι ακίνητος και να γνωρίσω; Πώς μπορείς να μείνεις ακίνητος σε μια σφαίρα που περιστρέφεται με χίλια μίλια/ώρα γύρω από τον άξονά της; Που περιστρέφεται με 67.000 μίλια/ώρα γύρω από τον ήλιο, κινείται με 500.000 μίλια/ώρα γύρω από τον γαλαξία και εκατομμύρια περισσότερα μέσα στο σύμπαν; Η καρδιά σου χτυπάει, τα κύτταρα κινούνται μέσα, το φαγητό χωνεύεται, ο εγκέφαλος παράγει εγκεφαλικά κύματα. Το αίμα σου αντλείται, η ενέργεια κινείται. Πώς μπορούμε να είμαστε ακίνητοι; Όταν οι πνευματικοί δάσκαλοι λένε “Μείνε ακίνητος και γνώρισε”, θα πρέπει να αναφέρονται σε κάτι άλλο, κάτι πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. Κάτι πέρα από το υλικό και το νοητικό.
Αυτό που εννοείται με την ακινησία είναι κάτι για το οποίο δεν έχουμε λέξη στο σύγχρονο γλωσσικό μας σύστημα. Η Σανσκριτική γλώσσα, η γλώσσα των γιόγκι, έχει πιο ακριβής όρους οι οποίοι δείχνουν προς το μη δυαδικό. Ο όρος σούνυατα (shunyata) συχνά μεταφράζεται ως κενότητα ή ακινησία. Η αταραξία είναι ίσως η κοντινότερη λέξη (stillness στα αγγλικά), αλλά είναι ανεπαρκής για να περιγράψει κάτι το οποίο δεν ανήκει στον δυαδικό κόσμο. Αυτό που πραγματοποιείται είναι η πρωταρχική συνειδητότητα, η οποία βρίσκεται πέρα από κίνηση και ακινησία. Πέρα από τον χρόνο. Είναι αιώνια, το έδαφος της ύπαρξής σου, η ουσιώδης φύση της πραγματικότητας η οποία δεν αλλάζει. Στην πραγματικότητα είναι πέρα από τη μεταβολή και το αμετάβλητο. Όταν η αληθινή μας φύση συνειδητοποιείται, γίνεται φανερό ότι σιωπή και φασαρία είναι μια δυαδικότητα που δημιουργείται από τον νου. Κίνηση και ακινησία είναι μια δυαδικότητα που δημιουργείται από τον νου.
Όλα ήδη ενυπάρχουν μέσα σ’ εκείνη την πρωταρχική αταραξία. Η κίνηση του κόσμου είναι ταυτόσημη με την ακινησία. Μείνε ακίνητος και γνώρισε. Κινήσου και γνώρισε. Όλα είναι κενότητα που χορεύει. Αυτό δεν είναι κάτι φιλοσοφικό αλλά ένας εντελώς διαφορετικός τρόπος διασύνδεσης με τον κόσμο. Στην πραγματικότητα είναι η αποβολή της διασύνδεσης. Η αποβολή της βαλβίδας εξομάλυνσης, η οποία είναι η δομή του εαυτού και το βίωμα της αληθινής φύσης χωρίς την μεσολάβηση του περιορισμένου νου. Η υπέρβαση του αποκαλούμενου εξωτερικού κόσμου γίνεται πραγματοποιώντας την αταραξία, η οποία όταν συνειδητοποιηθεί εμπεριέχει αυτό το οποίο υπερβαίνει.
Αν νομίζεις ότι καταλαβαίνεις το Σαμάντι έχοντας παρακολουθήσει αυτήν την ταινία, τότε έχεις χάσει αυτό που ειπώθηκε. Θα ήταν σα να μπερδεύεις τον κατάλογο με το γεύμα. Για να γευτείς την αλήθεια χρειάζεται πραγματική επιθυμία να δεις τα πρότυπα της δομής εαυτού στα οποία αναφέρεσαι ως Εσύ. Χρειάζεται μια βαθιά ανασκαφή, μια βαθιά χειρουργική επέμβαση στον νου και απελευθέρωση από τις σαμσκάρας. Μια βαθιά αποσυναρμολόγηση, μια βαθιά ταπείνωση της δομής του εαυτού. Για να συνειδητοποιήσει κάποιος το Σαμάντι παραδίνεται στη λαχτάρα της ψυχής για ένωση. Πρέπει να θέλεις να συνειδητοποιήσεις τη Μία Πηγή περισσότερο από οτιδήποτε στο μάτριξ του νου, περισσότερο από οτιδήποτε στον εξωτερικό κόσμο. Οι εξωτερικές αναζητήσεις θα φαίνονται ρηχές και ανούσιες. Ο πραγματικός διαλογισμός, η πραγματική εσωτερική αναζήτηση έρχεται στο τώρα όπου όλα γίνονται εμπειρία. Όλα αποκαλύπτονται. Όλα αναδύονται και περνούν μέσα σε ένα πεδίο γαλήνης και αγάπης.
Μέχρι το αιώνιο να πραγματοποιηθεί κάποιος πρέπει να δουλεύει υπομονετικά και επίμονα, με όλη του την καρδιά, με ταπεινοφροσύνη. Καίγοντας τα πρότυπά σας, τις προτιμήσεις σας, τις εξαρτήσεις σας. Δεν μπορεί κανείς να προκαλέσει την αφύπνιση χρησιμοποιώντας τον περιορισμένο νου. Συμβαίνει φαινομενικά τυχαία, αλλά με την εξάσκηση της αίσθησης παρουσίας προκαλούμε την τύχη μας!
Οι τελευταίες λέξεις του Σωκράτη πριν τον εκτελέσουν ήταν μια προειδοποίηση προς τον κόσμο. Είπε πως έχουμε μεγάλο χρέος προς τον Ασκληπιό. Πληρώστε το χρέος και μην ξεχνάτε. Ο Ασκληπιός ήταν ο Θεός της θεραπείας και μπορεί να γνωρίζετε το ραβδί του Ασκληπιού, το οποίο είναι ένα ραβδί που το περιβάλλει ένα φίδι. Αναπαριστά τη θεραπευτική ενέργεια, την εσωτερική ενέργεια η οποία είναι ζωντανή, ελεύθερη από περιορισμούς, ελεύθερη να κινηθεί με τη δική της ευφυΐα, σε αντίθεση με την ενέργεια του νου της διττότητας. Στους πρώτους π.Χ αιώνες το σύμβολο του Ασκληπιού αποτυπώθηκε σε κάποια από τα νομίσματα που τυπώθηκαν μαζικά στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, και κατέληξε στη μορφή του δολαρίου σήμερα. Είναι μια αρχαία υπενθύμιση κρυμμένη σε κοινή θέα. Μια υπενθύμιση ότι η ανταλλαγή χρημάτων είναι ανταλλαγή ενέργειας.
Η Χριστική συνείδηση ή φύση του Βούδα υποστηρίζεται από το θηλυκό στοιχείο, από τη Μεγάλη Μητέρα, από τη Νάγκας, τη Σοφία του Φιδιού. Αυτή η σοφία μας διδάσκει την κάθαρση του εσωτερικού ναού, να καθαρίσουμε τον εαυτό μας από το Εγώ. Το θηλυκό στοιχείο έχει αποκτήσει αμέτρητα ονόματα στον ρου της ιστορίας: Γαία, Σοφία, Σάκτι, Λόγος, Μαχαλάκσμι (Mahalakshmi), Παρβάτι (Parvati), Ντούργκα (Durga), Ίσιδα, Μαρία, η Σπείρα της Ζωής. Αυτή η ζωντανή ενέργεια του ανώτερου νου είναι η εγγενής ευφυΐα του σύμπαντος. Αυτή η σοφία της φύσης έχει συστηματικά καταπιεστεί, δαιμονοποιηθεί, υποστεί εκμετάλλευση και έλεγχο καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων χιλιετιών.
Προκειμένου να ελευθερώσουμε ενέργεια από τους ασυνείδητους ορισμούς που κρατάμε, πρέπει να ξελύσουμε τους κόμπους που δημιουργούν ταυτοποίηση με τη δομή του Εγώ. Εγκαταλείποντας την προσκόλληση στην άνεση, εγκαταλείποντας την ανάγκη να γνωρίζουμε.
Αυτή τη στιγμή στην ιστορία, αυτή τη στιγμή μέσα στον εαυτό σας, το χρέος για το οποίο μίλησε ο Σωκράτης έρχεται η ώρα να πληρωθεί, ατομικά και συλλογικά. Υπάρχει μόνο ένα νόμισμα με το οποίο μπορείτε να ξεπληρώσετε αυτό το χρέος. Πρέπει να πληρώσετε με τον εαυτό σας.
Όταν ελευθερώσουμε την εσωτερική μας ενέργεια, την εσωτερική μας ζωτικότητα από τη φυλακή των παθολογικών σκεπτομορφών, αυτή αποκτά την δυνατότητα να μας συνδέσει με ανώτερα επίπεδα του νου. Η ενέργεια είναι αυτό που μας συνδέει όλους. Ένα άλλο όνομα για αυτήν την ενέργεια είναι Αγάπη. Όλοι οι αληθινοί πνευματικοί δάσκαλοι λένε πως η αγάπη είναι η αληθινή θρησκεία. Η αγάπη είναι η θρησκεία του μέλλοντος. Δεν μπορεί να χωρέσει σε ιδρύματα, να συστηματοποιηθεί ή να περιοριστεί. Η αγάπη είναι αδιαχώριστη από τη συνειδητοποίηση της Μιας Πρωταρχικής Συνειδητότητας. Το να αγαπάς είναι το να είσαι ΕΝΑ ΜΕ.
Το αεράκι της αυγής έχει μυστικά να σου πει
Μην επιστρέψεις στον ύπνο
Πρέπει να ζητάς αυτά που πραγματικά θέλεις
Μην επιστρέψεις στον ύπνο
Οι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν στο κατώφλι που συνδέει τους δύο κόσμους
Η πόρτα είναι κυκλική και ανοιχτή